អាឡែហ្ស៊ីអាហារដែលទើបនឹងកើតមានក្នុងវ័យពេញវ័យគឺខុសពីអាឡែហ្ស៊ីកុមារ ដែលជាធម្មតាអាចបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង។ នេះជាដំណើរការស្មុគស្មាញមួយដែលមានមូលហេតុ និងកត្តាជាច្រើន។
- ការផ្លាស់ប្តូរប្រព័ន្ធការពាររាងកាយ: តាមអាយុ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់យើងប្រែប្រួល។ ពេលខ្លះវាអាចច្រឡំប្រូតេអ៊ីនក្នុងអាហារថាជាការគំរាមកំហែង ហើយបង្កើតអង្គបដិប្រាណ IgE ដែលបណ្តាលឱ្យមានប្រតិកម្មអាឡែហ្ស៊ី។
- ការប៉ះពាល់នឹងសារធាតុអាឡែហ្ស៊ីថ្មី: អ្នកអាចកើតអាឡែហ្ស៊ីចំពោះអាហារដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក បន្ទាប់ពីបានញ៉ាំវាច្រើនដង ឬតាមរយៈរបៀបនៃការរៀបចំថ្មី ដូចជាការញ៉ាំអាហារឆៅ ឬកែច្នៃ។
- ប្រតិកម្មឆ្លង (Cross-Reactivity): នេះជាករណីញឹកញាប់ចំពោះអ្នកដែលមានអាឡែហ្ស៊ីនឹងលំអង។ ពួកគេអាចមានប្រតិកម្មចំពោះប្រូតេអ៊ីនក្នុងផ្លែឈើ ឬបន្លែមួយចំនួនដែលមានរចនាសម្ព័ន្ធស្រដៀងគ្នា។ ឧទាហរណ៍៖ អ្នកអាឡែហ្ស៊ីនឹងលំអង birch អាចមានអាឡែហ្ស៊ីនឹងផ្លែប៉ោម ឬផ្លែប៉ែស។
- ការផ្លាស់ប្តូរអតិសុខុមប្រាណពោះវៀន: របបអាហារ ថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិច ឬស្ត្រេសអាចធ្វើឱ្យតុល្យភាពបាក់តេរីក្នុងពោះវៀនប្រែប្រួល ដែលបណ្តាលឱ្យសមត្ថភាពការពាររបស់ពោះវៀនចុះខ្សោយ ហើយអាឡែហ្ស៊ីអាចជ្រាបចូលក្នុងចរន្តឈាម។
- ជំងឺ និងលក្ខខណ្ឌសុខភាពមួយចំនួន: ជំងឺអូតូអ៊ុយមីន (Autoimmune diseases) ឬបញ្ហាក្រពះពោះវៀនអាចបង្កើនហានិភ័យនៃអាឡែហ្ស៊ីអាហារ។ ជំងឺអាឡែហ្ស៊ីផ្សេងទៀតដូចជា ជំងឺហឺត ឬជំងឺត្រអក ក៏អាចរួមចំណែកដែរ។
- កត្តាហ្សែន និងបរិស្ថាន: ទោះបីមិនមែនជាមូលហេតុផ្ទាល់ ប៉ុន្តែការមានប្រវត្តិគ្រួសារមានអាឡែហ្ស៊ី ឬរស់នៅក្នុងបរិយាកាសដែលមានសារធាតុអាឡែហ្ស៊ីខ្ពស់អាចជាកត្តារួមចំណែក។
- ការផឹកស្រា ឬការហាត់ប្រាណ: ក្នុងករណីខ្លះ ការផឹកស្រា ឬការហាត់ប្រាណក្រោយញ៉ាំអាហារមួយចំនួនអាចបង្កឱ្យមានប្រតិកម្មអាឡែហ្ស៊ីធ្ងន់ធ្ងរ (Food-Dependent Exercise-Induced Anaphylaxis)។
ចំណុចសម្គាល់
ប្រសិនបើអ្នកមានប្រតិកម្មអាឡែហ្ស៊ីអាហារដែលទើបតែកើតឡើងនៅពេលពេញវ័យ សូមទៅពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសដើម្បីរកមូលហេតុ និងទទួលបានការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ៕