ការបង្ករោគក្នុងផ្លូវទឹកម៉ូត្រភាគច្រើនបង្កឡើងដោយបាក់តេរី ដែលវាកើតឡើងជាញឹកញាប់ និងមិនគ្រោះថ្នាក់អ្វីឡើយ។ ផ្លូវទឹកម៉ូត្រមានដូចជា ប្លោកនោម តម្រងនោម បំពង់បង្ហូរនោមពីតម្រងនោមទៅប្លោកនោម និងបង្ហួរនោម។
តើនរណាខ្លះដែលងាយនឹងកើតជំងឺនៅផ្លូវទឹកម៉ូត្រនេះ?
មនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែអាចទាំងអស់ ប៉ុន្តែពួកគេទំនងជាអាចងាយនឹងកើតជាគេបើសិនជា៖
- មនុស្សស្រី
- ធ្លាប់មានជំងឺនេះពីមុនមក
- មានជំងឺមួយដែលប៉ះពាល់ទៅលើសរសៃប្រសាទប្លោកនោម (ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺក្រិនច្រើនកន្លែង ជំងឺ Parkinson’s និងការមានរបួសនៅលើខួរឆ្អឹងកងខ្នង)
- រ៉ាំងរដូវ
- ជាមនុស្សធាត់
- មានអ្វីមួយដែលស្ទះផ្លូវទឹកនោមដូចជា ដុំសាច់ គ្រួសក្នុងតម្រងនោម ឬការរីកធំរបស់ក្រពេញប្រូស្តាត។
- ការប្រើស្រោមអនាម័យស្រ្តី ឬថ្នាំសម្លាប់មេជីវិតឈ្មោលជាមធ្យោបាយពន្យាកំណើត
- កំពុងតែដាក់សុងទឹកនោម
- ជាមនុស្សប្រុសដែលរួមភេទជាមួយមនុស្សប្រុសដូចគ្នា មានជំងឺអេដស៍ ឬមិនធ្លាប់កាត់ស្បែកគ្របក្បាលលិង្គចេញ។
មូលហេតុនៃការបង្ករោគ
ភាគច្រើននៃការបង្ករោគនៅផ្លូវទឹកម៉ូត្រគឺដោយសារតែបាក់តេរីដែលជាធម្មតាត្រូវបានរកឃើញក្នុងពោះវៀនដូចជា E. Coli។ បាក់តេរីផ្សេងៗទៀតដែលអាចដែរនោះមានដូចជា STaphylococcus, Proteus, Klebsiella, Enterococcus និង Pseudomonas។
ការបង្ករោគនៅប្លោកនោមមួយចំនួននៅលើបុរស និងស្រ្តីមានជាប់ទាក់ទងនឹងជំងឺកាមរោគដូចជា Chlamydia Trachomatis, Mycoplasma, និង Ureaplasma។ ពពួកប៉ារ៉ាសិត Trichomonas ក៏អាចបង្ករោគសញ្ញាស្រដៀងគ្នាដែរ។
បើសិនជាអ្នកមានបញ្ហាណាមួយជាមួយប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ចាប់ពីជំងឺប្រព័ន្ធភាពស៊ាំធ្វើការខុសប្រក្រតី ឬជំងឺទឹកនោមផ្អែមមក អញនកទំនងជាងាយនឹងកើតជំងឺនៅផ្លូវទឹកម៉ូត្រណាស់ ដោយសារតែរាងកាយមិនអាចធ្វើការងារដ៏ល្អមួយក្នុងការប្រឆាំងមេរោគដែលបង្កជំងឺនេះ។
លក្ខណៈរចនាសម្ព័ន្ធរាងកាយ
ស្រ្តីទំនងជាងាយនឹងមានជំងឺនៅផ្លូវទឹកម៉ូត្រច្រើនដោយសារតែបង្ហួរនោមរបស់ពួកគេខ្លីជាងមនុស្សប្រុស។ ដោយសារតែបង្ហួរនោមស្រ្តីនៅជិតរន្ធគូថទៀត វាពិតជាអំណោយផលល្អមួយសម្រាប់បាក់តេរីចេញពីលាមកចូលទៅក្នុងបង្ហួរនោម។ ការប៉ះពាល់ និងទឹករាលដាលក្នុងពេលរួមភេទក៏ធ្វើឲ្យបាក់តេរីងាយនឹងចេញពីទ្វារមាស និងរន្ធគូថចូលទៅក្នុងបង្ហួរនោមណាស់។
សម្រាប់មនុស្សប្រុស ការបង្ករោគនៅប្លោកនោមភាគច្រើនតែងតែជារោគសញ្ញាមួយនៃជំងឺផ្សេងទៀត។ ជាធម្មតា ការបង្ករោគអាចរាលដាល់ចេញពីក្រពេញប្រូស្តាត ឬកន្លែងណាមួយនៃរាងកាយ។ ឬវាអាចជា គ្រួស ដុំសាច់ ឬអ្វីមួយដែលស្ទះក្នុងផ្លូវទឹកម៉ូត្រ។
ការបង្ករោគនៅតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃពេលខ្លះកើតឡើងដោយសារតែបញ្ហានៃរចនាសម្ព័ន្ធណាមួយដែលអនុញ្ញាតិឲ្យទឹកនោមហូរបញ្ច្រាសពីប្លោកនោមទៅតម្រងនោមវិញ ឬដោយសារតែប្លោកនោមមិនអាចបញ្ចេញទឹកនោមអស់។ បញ្ហានេះច្រើនតែត្រូវបានគេរកឃើញនៅលើកូនក្មេង តែវាក៏កើតឡើងលើមនុស្សធំដែរ។
ករណីដែលកម្រនោះគឺថា ការបង្ករោគនៅផ្លូវទឹកម៉ូត្រអាចកើតឡើងដោយសារតែទំនាក់ទំនងមិនធម្មតារវាងប្លោកនោម ឬបង្ហួរនោម និងសរីរាង្គណាមផ្សេង ឬផ្លូវរបស់វាដូចជា ពោះវៀន ឬស្បូន៕