ជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើមគឺជាជំងឺមួយប្រភេទដែលយើងអាចសម្គាល់ដឹងតាមរយៈការកើនឡើងការកកុញជាតិខ្លាញ់ក្នុងសាច់ថ្លើម ហើយវាក៏កើតឡើងលើមនុស្សស្ទើរតែមួយភាគបួននៃប្រជាជនទាំងអស់លើពិភពលោកផងដែរ។(អាន:ស្បែកកូនរបស់អ្នកនឹងស្អាតហើយមិនរមាស់បើធ្វើតាមវិធីនេះ តើកូនស្រីរបស់អ្នកចេះតែរមាស់ស្បែកមែនទេ?) ថ្វីបើវាច្រើនតែកើតឡើងលើអ្នកធាត់ៗក៏ដោយ តែមនុស្សដែលមានទម្ងន់ធៀបនឹងកម្ពស់ ឬហៅថា BMI ទាបជាង ២៥ ក៏នឹងកើតជំងឺបានដែរ ហើយធ្ងន់ធ្ងរជាងមនុស្សធាត់ៗទៀតផង។
តាមការសិក្សាបានបញ្ជាក់ថា អ្នកជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើមដែលស្កមៗ គឺមានសង្វាក់នៃការរំលាយអាហារខ្លាំងជាងអ្នកជំងឺធាត់ ហើយរឿងនេះអាចពន្យល់បាននូវភាពខុសគ្នាមួយចំនួនដែលយើងអាចមើលដឹងចំពោះការវិវត្តន៍របស់ជំងឺនេះ។ ក្នុងពេលសិក្សា អ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើការប្រៀបធៀបបាក់តេរីល្អៗក្នុងពោះវៀន សង្វាក់នៃការរំលាយអាហារ និងហ្សែនរបស់អ្នកជំងឺជាមួយអ្នកជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើមដែលស្គម និងធាត់ ដើម្បីដឹងថា មានកត្តាអ្វីខ្លះដែលនាំឲ្យជំងឺនេះចេះតែវិវត្តន៍ទៅមុខ។
បើយើងប្រៀបធៀបនឹងអ្នកចំងឺធាត់ អ្នកជំងឺស្គមៗមានចំនួនអាស៊ីតទឹកប្រមាត់ខ្ពស់ជាង ដែលវាមាននាទីក្នុងការរំលាយជាតិខ្លាញ់ ព្រមទាំងប្រូតេអ៊ីនមួយទៀតឈ្មោះថា Fibroblast Growth Factor 19 (FGF19)។ អាស៊ីតទឹកប្រមាត់ និង FGF19 ជាអ្នកបង្កើនការប្រើប្រាស់ថាមពល ហើយក៏ជាហេតុផលមួយបញ្ជាក់ថា ទោះបីជាអ្នកជំងឺស្គមគ្មានខ្លាញ់ ក៏អាចកើតជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើមបានដែរ។(អាន:ថ្នាំងងុយគេង ពេលអ្នកគួរប្រើ)
សរុបសេចក្តីមក ឥឡូវនេះយើងដឹងច្រើនហើយអំពីដំណើរការណ៍នៃសង្វាក់នៃការរំលាយអាហារ និងរឿងជាច្រើននៅពីក្រោយជំងឺខ្លាញ់រុំថ្លើមចំពោះមនុស្សស្គមៗ ដូច្នេះយើងក៏អាចធ្វើការកាន់តែច្រើនបន្ថែមទៀតដោយផ្តោតសំខាន់ទៅលើការព្យាបាលចំពោះអ្នកជំងឺបែបនេះ៕