ការគេងបាត់ដង្ហើមគឺជាជំងឺមួយប្រភេទដែលផ្លូវដង្ហើមរបស់មនុស្សយើងទៅជាស្ទះតិចតួច ឬស្ទះទាំងស្រុងខណៈពេលកំពុងតែគេង ដែលវាអាចរំខានដល់ការដកដង្ហើម និងការគេងបាន។ រោគសញ្ញាជាច្រើនរបស់វាមានដូចជា ការគេងស្រមុកខ្លាំង និងអស់កម្លាំងនៅពេលថ្ងៃ។
ក្នុងការសិក្សាចុងក្រោយបង្អោះ អ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើការសិក្សាទៅលើប្រជាជនអូស្ត្រាលីចំនួន ៨៣នាក់ ដែលបារម្ភច្រើនអំពីការចងចាំរបស់ពួកគេតាមរយៈការធ្វើតេស្តរកមើលសញ្ញាដែលធ្វើឲ្យពួកគេប្រឈមនឹងភាពភ្លេចភ្លាំង។ បន្ទាប់មក ពួកគេត្រូវបានគេតាមដានទៅលើការគេង និងវាស់ទៅលើកម្រិតអុកស៊ីសែនក្នុងឈាមដើម្បីរកមើលសញ្ញានៃការគេងបាត់ដង្ហើម។
ពួកគេបានរកឃើញថា អ្នកដែលមិនបានដកដង្ហើមត្រឹមត្រូវនៅពេលយប់ ដោយបញ្ជាក់បានតាមរយៈ មានវត្តមានអុកស៊ីនក្នុងឈាមទាប ទំនងជាពិន្ទុធ្វើតេស្តខួរក្បាលទាប។ ប៉ុន្តែវាពិបាកក្នុងការទាញយកសេចក្តីសន្និដ្ឋានដ៏រឹងមាំទាក់ទងនឹងរឿងនេះណាស់ ដោយសារតែវាជាការសិក្សាដ៏តូចបំផុត ហើយមានណែនកំណត់ច្រើនទៀត។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខណៈពេលដែលការសិក្សានេះមិនបានប្រាប់ច្រើនអំពីទំនាក់ទំនងនឹងការភ្លេចភ្លាំងក៏ដោយ ក៏ការគេងបាត់ដង្ហើមនៅតែជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរមួយដែរ។ បើមិនបានព្យាបាលទេ វាអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់គុណភាពរស់នៅនៃជីវិតបាន។ វាអាចបង្កើនការប្រឈមនឹងជំងឺរយៈពេលវែង ហើយក៏ប្រឈមនឹងការគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ទៀតផង៕