យោងទៅតាមការស្រាវជ្រាវថ្មីបានឲ្យដឹងថា យុវតីដែលញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹង ៤ ឬ ៥កំប៉ុងប្រហែលជាអាចធ្វើឲ្យកំហាប់ឆ្អឹងពួកគេថយចុះបាន។ ការសិក្សាដែលធ្វើទៅលើស្រ្តីរៀនថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យ មានខ្លះនិយាយថា ពួកគេបានញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងក្នុងពេលរៀនវិទ្យាល័យម្លេះ និងឆ្នាំទីមួយនៅថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យ។ មានន័យថា ពួកគេអាចញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងពី ៤កំប៉ុងឡើយងក្នុងរយៈពេលពីរម៉ោង។
ប្រធានដឹកនាំការសិក្សា លោក Joseph Labrie និយាយថា យើងបានរើឃើញអ្នកដែលញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងច្រើនបំផុត គឺឆ្អឹងរបស់ពួកគេមិនមានសុខភាពល្អឡើយកាលណាញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងច្រើនៗតាំងពីរៀនថ្នាក់វិទ្យាល័យ។ ហើយយើងក៏បានខឃើញថា ទោះបីជាយើងបញ្ជូលកត្តាផ្សេងៗទៀតដែលអាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពឆ្អឹងក៏ដោយ។ គាត់គឺជាសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកចិត្តសាស្រ្តនៅឯសាកលវិទ្យាល័យ Loyola Marymount University ក្នុងរដ្ឋ Los Angeles។
បើសិនជាអ្នកមិនអាចទទួលបានកំហាប់ឆ្អឹងខ្ពស់ អ្នកក៏ប្រហែលជាមិនដឹងអំពីរឿងនេះដែរ ប៉ុន្តែសម្រាប់ស្រ្តីជាពិសេសតែម្តង ការកង្វះកំហាប់ឆ្អឹងអាចជារឿងដែលនាំឲ្យពួកគេងាយនឹងពុកឆ្អឹង និងបាក់ឆ្អឹងបាន។
ជាធម្មតា កំហាប់ឆ្អឹងរបស់ស្រ្តីគឺមានកម្រិតខ្ពស់នៅពេលអាយុពី ២០ ទៅ ២៥ឆ្នាំ។ ក្រោយមកទៀត កំហាប់ឆ្អឹងនឹងថយចុះបន្តិចម្តងៗ។ ដូច្នេះរឿងគ្រប់យ៉ាងដែលរំខានដល់ការផលិតឆ្អឹងមុនពេលនេះ សុទ្ធទែជាដើមហេតុនាំឲ្យឆ្អឹងងាយនឹងពុកផុយបានទាំងអស់។
ការសិក្សានេះបានធ្វើទៅលើស្រ្តីប្រមាណ ៨៧នាក់ អាយុពី ១៨ ទៅ ២០ឆ្នាំ។ ក្នុងនោះមាន ៦០ភាគរយជាជនជាតិស្បែកស។ ក្នុងនោះទៀតដែរ ១៨នាក់បានស្ថិតក្នុងក្រុមដែលញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងច្រើនៗជាទៀងទាត់ ហើយក៏ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងច្រើនជាង ១១៥ដង តាំងពីចាប់ផ្តើមសិក្សានៅវិទ្យាល័យ ឬពីរដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ជាមធ្យមដែរ។ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែធ្វើការស្គេនឆ្អឹង។ អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានគ្រប់គ្រងទៅលើទិន្នន័យសម្រាប់កត្តាផ្សេងៗទៀតដែលអាចប៉ះពាល់លើការអភិវឌ្ឈន៍ឆ្អឹងដែរដូចជា ទម្ងន់ សកម្មភាពរាងកាយ និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំពន្យាកំណើត។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ស្រ្តីដែលញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងទៀងទាត់គឺមានកំហាប់ឆ្អឹងនៅឆ្អឹងខ្នងចុះទាប។ យ៉ាងណាមិញ ការសិក្សានេះមិនអាចអះអាងទៅលើមូលហេតុ និងឥទ្ធិពលបានឡើយ។
ការញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹងច្រើនជាង ៥៩ ទៅ ៨៨មីលីលីត្ររាល់ថ្ងៃអាចបណ្តាលឲ្យថយចុះកំហាប់ឆ្អឹងដោយសារហេតុផលជាច្រើនដូចជា រំខានដល់ការបឺតស្រូបជាតិកាលស្យូម និងវីតាមីន D។ គ្រឿងស្រវឹងក៏បន្ថយចំនួនអេស្រ្តូជែនផងដែរ។ អេស្រ្តូជែនគឺជាអ័រម៉ូនដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ការលូតលាស់ និងអភិវឌ្ឈន៍ឆ្អឹងដ៏ល្អ ជាពិសេសឆ្អឹងកងខ្នងតែម្តង។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសិក្សានេះមិនបានពិនិត្យទៅលើឥទ្ធិពលនេះលើមនុស្សប្រុសឡើយ៕