នៅក្នុងគន្លងព្រះពុទ្ធសាសនាអំពើបួនយ៉ាងដែលភិក្ខុប្រព្រឹត្តហើយមិនអាចរក្សាខ្លួនជាសង្ឃបានហើយថែមទាំងត្រូវទទួលបរាជិកភ្លាមៗព្រមទាំងមិនអាចបួសជាថ្មីបានទៀតផង។
សៀវភៅស្តីពីវិន័យក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា(Book of the Discipline ) ភាគទីបួន ហើយត្រូវបានដកស្រង់មកចុះផ្សាយនៅលើវែបសាយខាងព្រះពុទ្ធសាសនាមួយ មានសរសេរថាព្រះពុទ្ធបានកំណត់នូវបរាជិកបួនសម្រាប់ភិក្ខុ។ ក្នុងចំណោមបរាជិកទាំងបួននេះ បើមានភិក្ខុប្រព្រឹត្តមួយក្នុងចំណោមនោះ ព្រះភិក្ខុនឹងត្រូវបរាជិក ដែលត្រូវផ្សឹក ឬបណ្តេញចេញពីវត្ត។
បរាជិកទាំងបួននោះរួមមាន៖
១. ការសម្លាប់សត្វ គឺសំដៅដល់ការធ្វើឲ្យសត្វមានជិវិតធ្លាក់ក្នុងគ្រោះថ្នាក់ដល់បាត់បង់អាយុជីវិត។
២. អំពើលួច ពោលគឺការយករបស់អ្នកដទៃដែលម្ចាស់មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យដោយកាយ ឬវាចា។
៣. ការសេពមេថុនធម្ម ពោលគឺការសេពកាម។
៤. អំនួតថាខ្លួនបុគ្គលអស្ចារ្យ ដែលសំដៅដល់ថាខ្លួនជាភិក្ខុដែលអាចដឹងពីរឿងអតីតកាល អាចដឹងពីចិត្តរបស់មនុស្ស ឬការអួតខ្លួនថាជាមនុស្សមានគុណវិសេសជាដើម។
បរាជិកទាំងបួននេះ ត្រូវព្រះពុទ្ធកំណត់ថាជាប្រការត្រូវវៀរចាកនិងបុគ្គលជាភិក្ខុណាដែលប្រព្រឹត្តប្រការណាមួយក្នុងចំណោមនេះត្រូវបរាជិកភ្លាម និងមិនអាចបួសវិញជារៀងរហូត៕
ប្រភព៖ sabay.com.kh