នៅពេលលោកអ្នកមាន ការឈឺធ្មេញ ដោយការបង្ករោគធ្ងន់ធ្ងរ ដែលបណ្ដាលឱ្យមានអាការៈដូចជា៖ ហើមមុខ, លឹបភ្នែក ឬ ហើមនៅតំបន់ក្រោមឆ្អឹងថ្គាម-ចង្កា និង តំបន់សៀតផ្កា ហើយបង្កឱ្យមាន ការពិបាកក្នុងការលេបចំណីអាហារ, ការលេបទឹកមាត់ និង ការដកដង្ហើម—នេះគឺជាសញ្ញាអាសន្ន!
សូមប្រញាប់ មកជួប ទន្តបណ្ឌិតជំនាញ ដែលនៅជិតផ្ទះរបស់លោកអ្នក ឬមកកាន់ **ផ្នែកវះកាត់មុខមាត់-ឆ្អឹងថ្គាម និង ជំងឺមាត់ធ្មេញ។ ករណីបែបនេះអាចបង្កផលប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិត (ស្លាប់) បានគ្រប់ពេល ប្រសិនបើមិនទទួលការ *ព្យាបាលបានត្រឹមត្រូវ*។
១) មូលហេតុធំៗ និងសំខាន់ៗ នៃការបង្ករោគ
ការបង្ករោគធ្ងន់ធ្ងរនេះអាចកើតចេញពី៖
- ការបង្ករោគពីចុងឫសធ្មេញស្រួចស្រាវ: បណ្ដាលមកពី ការងាប់បណ្ដូលធ្មេញ ឬ ការព្យាបាលរន្ធឫសធ្មេញមិនបានត្រឹមត្រូវ តាមលក្ខណៈបច្ចេកទេស។
- ជំងឺរលាកជាលិកាជុំវិញធ្មេញ: ដែលបង្កជា ដំបៅខ្ទុះ។
- ការរលាកសាច់អញ្ចាញ: ដែលគ្របពីលើ ធ្មេញថ្គាមទាល់ដែលដុះកប់ និងមិនអាចដុសសម្អាតបានដល់។
- ការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍មិនស្អាត: (មិនបានសម្លាប់មេរោគឲ្យបានត្រឹមត្រូវ) ក្នុងការព្យាបាលជំងឺមាត់-ធ្មេញ។
- ជំងឺ Systemic ផ្សេងៗទៀត: (ដូចជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃមួយចំនួន) ក៏ជាកត្តាបង្កដែលអាច ជំរុញបន្ថែមនូវការវិវត្តន៍នៃការឆ្លងរោគ ផងដែរ។
២) កត្តាបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិត
ប្រសិនបើមិនព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលាទេនោះ មេរោគ (Bacteria) ដែលបង្កឲ្យមានការករខ្ទុះអាច រីករាលដាល ពីតំបន់ធ្មេញ ទៅកាន់តំបន់ផ្សេងៗទៀតដូចជា៖
- ផ្នែកធ្មេញខាងលើ: នាំឲ្យ ហើមមុខជុំវិញភ្នែក រួចឆ្លងចូលទៅតំបន់ ស៊ីនីសកាវែនណឺ (Cavernous Sinus) ធ្វើឱ្យ ខូចរបបគំហើញនៃភ្នែក និងអាចឈានដល់ការ បាត់បង់ភ្នែក (ពិការភ្នែក)។
- ផ្នែកធ្មេញខាងក្រោម: នាំឲ្យ ហើមតំបន់ក្រោមចង្កា និង តំបន់ឆ្អឹងថ្គាមក្រោម (ធ្វើឲ្យពិបាកលេបទឹកមាត់ និង ស្ទះផ្លូវដង្ហើម—ដែលជាគ្រោះថ្នាក់បំផុត) ហើយអាចរីករាលដាលដល់ តំបន់ទ្រូង (Mediastinum), សួត និងអាច រលាកស្រោមបេះដូង (Infective Endocarditis)។
- ការឆ្លងមេរោគក្នុងឈាម (Septicemia): មេរោគអាច ចូលទៅក្នុងឈាមដោយផ្ទាល់ និងបង្ករជា ផលគំរាមកំហែងដល់ជីវិត៕
(ប្រភព៖ មន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត)