ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២ កំពុងក្លាយជាបញ្ហាសុខភាពសាធារណៈដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយនៅទូទាំងពិភពលោក។ ក្រៅពីការតមអាហារមានជាតិស្ករ និងការហាត់ប្រាណ ការបន្ថែមទម្លាប់សាមញ្ញមួយទៀតទៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ អាចដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការកាត់បន្ថយហានិភ័យនេះ។ ទម្លាប់នោះគឺ៖ ការផឹកតែ។
ការស្រាវជ្រាវបែបវិទ្យាសាស្ត្រមួយចំនួនបានបង្ហាញថា ការទទួលទានតែកម្រិតមធ្យម គឺអាចផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់ចំពោះការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាម។
ភស្តុតាងវិទ្យាសាស្ត្រ៖ ទំនាក់ទំនងរវាងតែ និងជំងឺទឹកនោមផ្អែម
តែ (រួមទាំងតែខ្មៅ តែបៃតង តែអូឡុង) សម្បូរទៅដោយសមាសធាតុជីវសកម្មដ៏មានឥទ្ធិពល ជាពិសេសគឺ ប៉ូលីហ្វេណុល (Polyphenols) និង ហ្វ្លាវ៉ូណយដ៍ (Flavonoids)។ សារធាតុទាំងនេះត្រូវបានគេសិក្សាឃើញថាមានតួនាទីជាច្រើនក្នុងការគាំទ្រសុខភាពមេតាប៉ូលីស (Metabolism) របស់រាងកាយ៖
- បង្កើនភាពប្រែប្រួលអាំងស៊ុយលីន: សារធាតុប៉ូលីហ្វេណុល អាចជួយកោសិការបស់អ្នកឱ្យឆ្លើយតបកាន់តែល្អទៅនឹង អាំងស៊ុយលីន (Insulin) ដែលជាអរម៉ូនគ្រប់គ្រងជាតិស្ករ។ នៅពេលភាពប្រែប្រួលរបស់អាំងស៊ុយលីនប្រសើរឡើង រាងកាយអាចប្រើប្រាស់ជាតិស្ករបានល្អជាងមុន និងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃភាពស៊ាំអាំងស៊ុយលីន ដែលជាមូលហេតុចម្បងនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២។
- កាត់បន្ថយការស្រូបជាតិស្ករ: សារធាតុមួយចំនួននៅក្នុងតែត្រូវបានគេរកឃើញថា អាចរារាំងអង់ស៊ីមមួយចំនួននៅក្នុងប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ ដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងការបំបែកកាបូអ៊ីដ្រាត។ នេះមានន័យថា ជាតិស្ករត្រូវបានស្រូបចូលក្នុងចរន្តឈាមយឺតជាងមុន។
- ប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម និងរលាក: តែមានលក្ខណៈសម្បត្តិ ប្រឆាំងនឹងការរលាក និង អុកស៊ីតកម្ម ដែលអាចជួយការពារកោសិកាលំពែង (ដែលផលិតអាំងស៊ុយលីន) ពីការខូចខាតរ៉ាំរ៉ៃ។
ហេតុអ្វីបានជាត្រូវផឹកតែ ៤ ពែង?
ការសិក្សាវិភាគរួម (Meta-Analysis) ទៅលើការសិក្សាជាច្រើនបានបង្ហាញថា ការទទួលទានតែក្នុងកម្រិតជាក់លាក់មួយអាចផ្តល់ផលប្រយោជន៍ខ្ពស់បំផុត។
- ៤ ពែងក្នុងមួយថ្ងៃ គឺជាកម្រិតមធ្យមដែលត្រូវបានលើកឡើងក្នុងការស្រាវជ្រាវមួយចំនួនថា មានការផ្សារភ្ជាប់យ៉ាងច្បាស់លាស់ទៅនឹង ការកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២។
- ការផឹកតែចាប់ពី ៤ ពែងឡើងទៅ ត្រូវបានគេមើលឃើញថាអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យបានរហូតដល់ ១៧% បើប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្នកដែលមិនផឹកតែ។
ចំណុចសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំ:
- ផឹកតែគ្មានជាតិស្ករ: អត្ថប្រយោជន៍នៃតែនឹងបាត់បង់ ប្រសិនបើអ្នកបន្ថែម ស្ករ ទឹកដោះគោខាប់ ឬ ទឹកឃ្មុំ ច្រើនពេក។ ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលល្អបំផុត សូមផឹកតែ ធម្មតា។
- តែប្រភេទណាក៏បាន: ជាទូទៅ តែ ខ្មៅ, តែ បៃតង, និងតែ អ៊ូឡុង សុទ្ធតែផ្តល់នូវអត្ថប្រយោជន៍ស្រដៀងគ្នាក្នុងការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករ។ តែបៃតងមានសមាសធាតុ EGCG ខ្ពស់ ដែលត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយ។
- ពេលវេលា: ការទទួលទានតែនៅចន្លោះពេលផ្សេងៗគ្នាក្នុងមួយថ្ងៃ មិនត្រឹមតែជួយឱ្យអ្នកមានជាតិទឹកគ្រប់គ្រាន់ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជួយរក្សាលំនឹងនៃការទទួលទានសារធាតុប៉ូលីហ្វេណុលផងដែរ។
សេចក្តីសន្និដ្ឋាន
ការផឹកតែ ៤ ពែងក្នុងមួយថ្ងៃ អាចជាទម្លាប់ដ៏រីករាយ និងងាយស្រួលអនុវត្ត ដើម្បីជាផ្នែកមួយនៃយុទ្ធសាស្ត្រការពារជំងឺទឹកនោមផ្អែមរបស់អ្នក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សូមចាំថា តែមិនមែនជាថ្នាំព្យាបាលទេ តែវាជាភេសជ្ជៈជំនួយដ៏ល្អ។
ប្រសិទ្ធភាពពិតប្រាកដក្នុងការការពារជំងឺទឹកនោមផ្អែមនៅតែទាមទារនូវកត្តាសំខាន់ៗផ្សេងទៀតដូចជា៖ ការរក្សាទម្ងន់សមស្រប ការធ្វើលំហាត់ប្រាណទៀងទាត់ និងការទទួលទានអាហារមានតុល្យភាព។
តើអ្នកនឹងចាប់ផ្តើមបន្ថែមការផឹកតែធម្មតាទៅក្នុងទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកចាប់ពីពេលនេះដែរឬទេ?
(ប្រភព៖ បរទេស)