ការបាក់កឆ្អឹងភ្លៅ គឺជាបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ជាពិសេសសម្រាប់មនុស្សចាស់ ព្រោះវាអាចបង្កផលវិបាកដល់អាយុជីវិត។ ចំពោះយុវវ័យវិញ វាក៏អាចប៉ះពាល់ដល់មុខងារជើង និងការដើរនាពេលអនាគតផងដែរ។
តើអ្នកណាខ្លះងាយនឹងបាក់កឆ្អឹងភ្លៅ?
- មនុស្សវ័យចំណាស់ (ចាប់ពី ៦០ ឆ្នាំឡើងទៅ): ឆ្អឹងរបស់ពួកគាត់ងាយនឹងពុកផុយ (Osteoporosis) ដូច្នេះគ្រាន់តែការដួលរអិលធម្មតាក៏អាចបាក់បានដែរ។
- មនុស្សវ័យក្មេង: ការបាក់នេះភាគច្រើនបណ្តាលមកពីការប៉ះទង្គិចខ្លាំងដូចជា គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ឬធ្លាក់ពីទីខ្ពស់។
តើសញ្ញាអ្វីខ្លះដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន?
ប្រសិនបើអ្នកមានសញ្ញាដូចខាងក្រោមនេះ សូមប្រញាប់ទៅមន្ទីរពេទ្យជាបន្ទាន់៖
- ការឈឺចាប់ខ្លាំង: មានការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងនៅត្រង់ផ្នែកខាងលើនៃភ្លៅ ឬត្រង់ក្រលៀន។
- មិនអាចឈរ ឬដើរបាន: អ្នកមិនអាចទ្រទម្ងន់ខ្លួន ឬដើរបានទាល់តែសោះ។
- រូបរាងជើងខុសធម្មតា: ជើងដែលបាក់មើលទៅខ្លីជាងជើងម្ខាងទៀត ហើយប្រអប់ជើងបែរងាកចេញទៅខាងក្រៅ។
តើត្រូវព្យាបាលដោយវិធីណា?
គោលបំណងចម្បងនៃការព្យាបាលគឺដើម្បី៖
- បំបាត់ការឈឺចាប់: ការឈឺចាប់ខ្លាំងនឹងធ្វើឱ្យអ្នកជំងឺមិនអាចកម្រើកបាន ដែលអាចបង្កហានិភ័យដល់សុខភាពទាំងមូល និងអាយុជីវិត ជាពិសេសចំពោះមនុស្សចាស់។
- ជួយឱ្យអ្នកជំងឺឆាប់ធ្វើចលនាឡើងវិញ: ដើម្បីឱ្យអ្នកជំងឺអាចវិលត្រឡប់ទៅរកសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃដូចដើមវិញ។
ភាគច្រើននៃករណីបាក់កឆ្អឹងភ្លៅ ចាំបាច់ត្រូវធ្វើការវះកាត់ ដើម្បីតភ្ជាប់ឆ្អឹងដែលបាក់ ឬប្តូរក្បាលឆ្អឹងសិប្បនិម្មិត ដើម្បីជៀសវាងផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ។
វិធីការពារការបាក់កឆ្អឹងភ្លៅ
វិធីល្អបំផុតដើម្បីការពារការបាក់កឆ្អឹងភ្លៅ គឺការការពារកុំឱ្យមានជំងឺពុកឆ្អឹង (Osteoporosis) ។ ដើម្បីឱ្យឆ្អឹងមានភាពរឹងមាំ៖
- ទទួលទានអាហារសម្បូរកាល់ស្យូម និងវីតាមីន D: អាហារទាំងនេះជួយពង្រឹងឆ្អឹង។
- ជៀសវាងការជក់បារី និងផឹកស្រាច្រើន: ទម្លាប់ទាំងនេះអាចធ្វើឱ្យឆ្អឹងឆាប់ពុក។
- ធ្វើលំហាត់ប្រាណជាប្រចាំ: ការដើរគឺជាជម្រើសដ៏ល្អមួយដើម្បីពង្រឹងឆ្អឹង និងសាច់ដុំ។
ប្រសិនបើអ្នកមានកង្វល់ ឬសញ្ញាដូចរៀបរាប់ខាងលើ សូមទៅពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ដើម្បីទទួលបានការការពារ និងព្យាបាលទាន់ពេលវេលា និងមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់៕
ប្រភព៖ មន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត