កន្ទួតព្រៃ ជាឱសថបុរាណដ៏មានតម្លៃខ្ពស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ក៏ដូចជានៅក្នុងតំបន់អាស៊ី។ រុក្ខជាតិនេះមិនត្រឹមតែដុះដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងព្រៃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ត្រូវបានប្រជាជនប្រើប្រាស់ជាយូរមកហើយសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺផ្សេងៗផងដែរ។
កន្ទួតព្រៃ គឺជារុក្ខជាតិដែលមានកម្ពស់ពី ៥ ទៅ ៧ ម៉ែត្រ។ វាមានស្លឹកតូចៗរៀបចំជាពីរជួរស្រដៀងនឹងស្លាបបក្សី ហើយផ្កាមានពណ៌លឿងតូចៗក្រអូបដែលរីកនៅចន្លោះខែមេសា និងឧសភា។ ផ្លែរបស់វាមានរាងមូលតូចប៉ុនមេដៃ មានចង្អូរ និងអាចមានរសជាតិចម្រុះដូចជា ផ្អែម ល្វីង ជូរ និងចត់។
តាមរយៈឯកសាររុក្ខជាតិឱសថកម្ពុជារបស់ក្រសួងសុខាភិបាល ឆ្នាំ២០០៨ សឹងតែគ្រប់ផ្នែកនៃកន្ទួតព្រៃ ដូចជា ផ្លែ ស្លឹក សំបកដើម ឫស និងផ្កាសុទ្ធតែអាចយកមកប្រើប្រាស់ជាឱសថបាន។
- ផ្លែខ្ចី ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីជំនួយសាច់ឈាមស្បែក។
- ផ្លែចាស់ អាចព្យាបាលអាការៈក្អក ក្អកស្លេស្មច្រើន ស្ងួតបំពង់ក គ្រុនក្ដៅ ហើមពោះ ខ្សោយបេះដូង ខ្យល់ចាប់ និងរាក់ស៊ីធ្មេញ។
- ផ្លែក្រៀម ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ព្យាបាលរាគរូសដែលបណ្ដាលមកពីពោះវៀនខ្សោយ អាហារមិនរលាយ ក្អក និងទឹកនោមផ្អែម។
- សំបកដើម ជួយព្យាបាលរោគ និងរបួសផ្សេងៗ (ផ្សះរបួស)។
- ឫស អាចប្រើដើម្បីព្យាបាលគ្រុនក្ដៅ និងគ្រុនឈាម។
- ស្លឹក យកមកដាំងូតទឹកដើម្បីព្យាបាលគ្រុនក្ដៅ។
- ផ្កា ក៏ត្រូវបានប្រើសម្រាប់ព្យាបាលគ្រុនក្ដៅផងដែរ ដោយផ្សំជាមួយឱសថត្រជាក់ផ្សេងទៀត។
រុក្ខជាតិកន្ទួតព្រៃភាគច្រើនដុះដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងព្រៃធម្មជាតិ ដែលមានពន្លឺថ្ងៃគ្រប់គ្រាន់។
ចំណុចសម្គាល់
ការប្រើប្រាស់កន្ទួតព្រៃសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺ គួរតែធ្វើឡើងទៅតាមការណែនាំពីអ្នកជំនាញ ឬផ្អែកលើចំណេះដឹងដែលបានចងក្រងទុកត្រឹមត្រូវ។ ក្នុងករណីមានអាការៈធ្ងន់ធ្ងរ ឬមានមន្ទិលសង្ស័យ គួរតែពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ដើម្បីទទួលបានការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ៕