ការវិវត្តន៍ នៃជំងឺរបេងជាធម្មតា តែងកើតឡើងដំបូងនៅ ផ្នែកខាងលើ នៃសួត។ ដែល ទោះជាយ៉ាងណា ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ របស់រាងកាយ ក៏អាចបញ្ឈប់ ការរីករាលដាល់របស់បាក់តេរីបានដែរ ។
ដូច្នេះ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ អាចធ្វើឱ្យមេរោគនៅក្នុងសួតទៅជាអសកម្មបាន។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ របស់រាងកាយ មិនអាចទប់ទល់និងបាក់តេរី ជំងឺរបេងបាន (លាប់ឡើងវិញ ឬ បាក់តេរីរីករាលដាលម្តងទៀត ) ក្នុងសួត វានឹងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់សួតម្តងទៀត និងអាចឆ្លងរាលដាលទៅកន្លែងដទៃទៀត ក្នុងរាងកាយ។
វាអាចចំណាយ ពេលវេលាជាច្រើនខែ បន្ទាប់ពីចាប់ផ្តើម ចូលទៅក្នុង សួត រហូតដល់មានការចេញរោគសញ្ញា។ រោគសញ្ញា ធម្មតាដែលកើតឡើង ចំពោះអ្នកមានជំងឺរបេង គឺ ជាទូទៅ តែងមានការអស់កម្លាំង ឬ ខ្សោយ ស្រកទំងន់ ក្តៅខ្លួន និង បែកញើសនៅពេលយប់។ ការវិរត្តន៍របស់ជំងឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ប្រសិនបើ បន្ទាប់មកទៀត បន្ថែមជាមួយរោគសញ្ញា ក្អក ឈឺទ្រូង ក្អកមានស្លេស ឬ ឈាម និង ការដកដង្ហើមញាប់(ដង្ហក់)។ ប្រសិនបើ មានការរីករាលដាល ទៅកន្លែងផ្សេងទៀត រោគសញ្ញាគឺអាស្រ័យលើ ថាតើប៉ះលើ សរីរាង្គណា៕
