ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបានបង្ហាញថា អ្នកដែលមានជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃអាចមានកម្រិតហានិភ័យដូចនឹងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងដែរចំពោះមនុស្សដែលធ្លាប់មានការគាំងបេះដូងពីមុននោះ។
វាត្រូវបានគេស្គាល់ជាយូរមកហើយថា អ្នកជំងឺដែលមានជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃគឺមានហានិភ័យខ្ពស់នៃការគាំងបេះដូង, ប៉ុន្តែនេះគឺជាការស្រាវជ្រាវទីមួយដើម្បីបង្ហាញថាហានិភ័យរបស់ពួកគេសម្រាប់ជំងឺបេះដូងនេះអាចខ្ពស់ដូចនឹងអ្នករស់រានពីការគាំងបេះដូងនោះ។
ចំពោះការស្រាវជ្រាវ, អ្នកស្រាវជ្រាវបានប្រៀបធៀបលើអត្រានៃការគាំងបេះដូង និងការស្លាប់ក្នុងចំណោម១,៣លាននាក់នៅក្នុងប្រទេសកាណាដាដែលមានជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃ, ជំងឺទឹកនោមផ្អែម, ធ្លាប់មានការគាំងបេះដូង ឬមានការរួមគ្នានៃកត្តាហានិភ័យទាំងនេះតែម្តង។
វេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ាសេឡូ តូនេលី(Marcello Tonelli) នៃសាកលវិទ្យាល័យ Alberta និងមិត្តរួមការងាររបស់គាត់បានរកឃើញថា ហានិភ័យនៃការគាំងបេះដូងក្នុងចំនោមមនុស្សដែលមានជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃ, ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬមានជំងឺទាំងពីរនេះតែម្តងគឺបានប្រៀបធៀបទៅនឹងមនុស្សដែលធ្លាប់មានការគាំងបេះដូង។
ការស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី The Lancet បានបង្ហាញថា ជំងឺតម្រងនោមអាចត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ដើម្បីជួយកំណត់មនុស្សលើហានិភ័យនៃជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង។
តូនេលីបាននិយាយថា ការស្រាវជ្រាវរបស់យើងបានបង្ហាញថា នេះគឺជាករណីដ៏សម្បើមដើម្បីពិចារណាជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃក្លាយទៅជាហានិភ័យនៃជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង, មានន័យថា អ្នកដែលមានជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃបានត្រូវគេប្រៀបធៀបដូចទៅនឹងហានិភ័យនៃជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងលើអ្នកដែលធ្លាប់មានការគាំងបេះដូងនោះ។
តូលេនីបាននិយាយថា អ្នកជំងឺដែលមានជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃមានអត្រាខ្ពស់នៃការស្លាប់ពីជំងឺបេះដូងបន្ទាប់ពីគាំងបេះដូងជាងប្រជាជនធម្មតាដែលបានសង្កត់ធ្ងន់លើតម្លៃនៃការការពារជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងតាមរយៈការព្យាបាលដោយថ្នាំ និងការប្រែប្រួលរបៀបរស់នៅ។ អត្រានៃការស្លាប់ពីជំងឺបេះដូងក្នុងចំនោមអ្នកដែលមានជំងឺតម្រងនោមរ៉ាំរ៉ៃនោះគឺស្រដៀង ឬខ្ពស់ជាងអត្រានៃការស្លាប់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម។
ជូច បាគ្រីស(George Bakris) នៃសាកលវិទ្យាល័យ ឈីកាហ្គោបានសម្គាល់ឃើញថា ការស្រាវជ្រាវនេះត្រូវការបង្ហាញពីការប្រុងប្រយ័ត្ន។
