ការរលាកត្រូវបានបែងចែកជាចំណាត់ថ្នាក់របស់វាដោយផ្អែកទៅតាមជម្រៅនៃការរលាកដូចជា៖
ការរលាកកម្រិតទី១
នេះគឺជាកម្រិតនៃការរលាកសើរស្បែក។ ការរលាកស្បែកដោយសារកម្តៅថ្ងៃច្រើនតែត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការរលាកកម្រិតទី១។ ការរលាកនេះអាចសម្គាល់ដឹងតាមរយៈការ ឈឺចាប់, ស្បែកឡើងក្រហម និងមានហើមតិចតួច។ ពេលស្ទាប់ស្បែកកន្លែងរលាកនោះប្រហែលជាមានលក្ខណៈតឹងខ្លាំង។
ការរលាកកម្រិតទី២
នេះគឺជាកម្រិតនៃការរលាកជ្រៅជាងមុនបន្តិច។ ចំពោះរោគសញ្ញារបស់វាមានដូចជា ឈឺចាប់, ស្បែកឡើងក្រហម និងមើលឃើញដូចរលាក ព្រមទាំងចេញពងទឹកថែមទៀតផង។
ការរលាកកម្រិតទី៣
កម្រិតនៃការរលាកមួយបនេះគឺជ្រៅជាងគេបង្អស់តែម្តង គឺមានការចូលរួមដោយគ្រប់ស្រទាប់ស្បែកទាំងអស់ និងអាចអោយស្បែកដែលរលាកនោះងាប់បានទៀតផង។ ដោយសារតែសរសៃប្រសាទ និងសរសៃឈាមត្រូវបានខូចខាតដែរនោះ ការរលាកកម្រិតទី៣នេះធ្វើអោយយើងឃើញជាពណ៌សៗ និងស្បែកដូចជាសត្វ ព្រមទាំងអត់ឈឺចាប់ទៀតផង។
ការរលាកក្នុងកម្រិតទី១រយៈពេលពីរបីម៉ោងប្រហែលជាអាចរាលដាលទៅរចនាសម្ព័ន្ធជ្រៅជាងនេះថែមទៀត ព្រមទាំងក្លាយទៅជាកម្រិតទីពីរទៀតផង។ ចូរគិតអំពីការរលាកដោយកម្តៅថ្ងៃដែលធ្វើអោយមានបញ្ហាពងទឹកនៅថ្ងៃបន្ទាប់។ ដូចគ្នានេះដែរ ការរលាកកម្រិតទីពីរប្រហែលជាអាចរាលដាលទៅទៅជាកម្រិតទីបីទៀតផង។
បើយើងនិយាយអំពីការរលាកគ្រប់ប្រភេទវិញគឺថា វាសុទ្ធតែមានការរលាក និងពងទឹកនៅក្នុង និងជុំវិញកន្លែងរបួសនោះទាំងអស់។ លើសពីនេះទៅទៀត វាគួរតែស្គាល់ដឹងថា ស្បែកគឺជារបាំងការពាររបស់រាងកាយដំបូងសម្រាប់ប្រឆាំងនឹងការបង្ករោគ។ ការរលាកក៏ជាយន្តការមួយធ្វើអោយស្បែករហែកបានដែរ ហើយការប្រឈមនឹងការបង្ករោគនឹងកើតមានទាំងនៅកន្លែងមានរបួស និងរាងកាយ។
មានតែស្រទាប់លើគេបង្អស់របស់ស្បែកទេដែលមានសមត្ថភាពដុះលូតលាស់ឡើងវិញដោយខ្លួនឯងបាន។ ការរលាកដែលឈានដល់ជ្រៅៗប្រហែលជាធ្វើអោយមានរបួសជាប់រហូត និងសន្លាកបាន ហើយវាក៏មិនអាចធ្វើអោយស្បែកនៅកន្លែងនោះវិលមករកមុខងារធម្មតាវិញបានដែរ៕