កត្តាហានិភ័យក្នុងការវិវត្តទៅជាជំងឺរលាកទ្វារមាសប្រែប្រួលទៅតាមប្រភេទនៃជំងឺរលាកទ្វារមាស។ កត្តាហានិភ័យនៃជំងឺកាមរោគដូចជា ជំងឺស្វាយប្រមេះជាដើម រួមមានការរួមភេទដោយមិនបានប្រើស្រោមអនាម័យ និងមានដៃគូររួមភេទច្រើន។
កត្តាហានិភ័យនៃជំងឺរលាកទ្វារមាសដែលបង្កដោយពពួកមេរោគផ្សិត រួមមាន ការប្រើថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចដោយលេប (ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់ស្ថេរភាពនៃបាក់តេរីធម្មតាដែលមាននៅនឹងទ្វារមាស) និងការមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ ដែលត្រូវបានបង្កឡើងដោយជំងឺមហារីក ឬបង្កឡើងដោយការប្រើថ្នាំដែលបន្ថយមុខងារនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ។ ស្ត្រីដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម, ដែលមានផ្ទៃពោះ និងដែលប្រើថ្នាំពន្យារកំណើតក៏អាចមានការកើនឡើងហានិភ័យក្នុងការវិវត្តទៅជាជំងឺរលាកទ្វារមាសដែលបង្កឡើងដោយមេរោគផ្សិតផងដែរ។
កត្តាដែលត្រូវបានកំនត់ ដែលបង្កើនហានិភ័យក្នុងការវិវត្តទៅជាជំងឺរលាកទ្វារមាសដែលបង្កឡើងដោយបាក់តេរីរួមមាន ការមានដៃគូររួមភេទច្រើន, ការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នៅក្នុងស្បូនដើម្បីពន្យារកំណើត, ការប្រើថ្នាំអង់ទីប៊ីយោទិចថ្មី និងការជក់បារី៕
