អ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើនបានរកឃើញថា ពន្លឺចេញពីឧបករណ៍ថាប្លេត ទូរស័ព្ទឆ្លាតវៃ និងឡេបថប់គឺខ្លាំងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការរំខានដល់អារម្មណ៍ងងុយគេងនៅពេលយប់បាន។ របបគំហើញនេះបានមកពីការវិភាគដ៏តូមមួយនៃមនុស្សពេញវ័យមានសុខភាពល្អ អាយុខ្ទង់ ២០ឆ្នាំ ចំនួន ៩នាក់។ ការគេងរបស់ពួកគេត្រូវបានតាមដានក្រោយពីឲ្យប្រើថាប្លេតជាប់ ៥យប់ ហើយបន្ទាប់មក ប្រៀបធៀបទៅនឹងទម្លាប់នៃការគេងរបស់ពួកគេក្រោយពីការអានអក្សរខាងក្រៅតែមួយមុខ។
វាមិនគ្រាន់តែជាពន្លឺចេញពីឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចទៅទប់ស្កាត់ការបញ្ចេញអ័រម៉ូនជម្រុញដល់ការងងុយគេង (Melatonin) តែរបៀបដែលវារំខានដល់ការគេតែម្តងនោះនៅតែមិនទាន់ច្បាស់នៅឡើយ។ អ្នកដឹកនាំការសិក្សានិយាយថា ម៉ោងគេង ២៤ម៉ោងរបស់រាងកាយមនុស្សយើងគឺមានរំញោចខ្លាំងបំផុតចំពោះពន្លឺពណ៌ខៀវដែលចេញពីឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិច ឬវាអាចដោយសារតែមនុស្សយើងត្រូវការប៉ះពាល់នឹងពន្លឺនេះនៅចំមុខពេក ទើបធ្វើឲ្យស្រូបពន្លឺនេះច្រើន។
ការពិសោធន៍ធ្វើឡើងនៅក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍គេងដែលមានការបំពុលពីពន្លឺ និងសម្លេងតិចតួចបំផុត។ សម្រាប់រយៈពេល ៥ថ្ងៃ អ្នកចូលរួមបានជ្រើសរើសទាំងការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចរបស់ពួកគេសម្រាប់ការអាន អ៊ីម៉ែល បើអ៊ីនធើណេត លេងហ្គេម ឬមើលវីដេអូ។ ពួកគេក៏ជ្រើសរើសថាត្រូវចូលគេងនៅពេលលេងចប់ដែរ ដើម្បីឲ្យភ្ញាក់ពីគេងក្នុងម៉ោងទៀងមួយនៅព្រឹកឡើង។
ក្នុងពេលដាច់ពី ៥ថ្ងៃក្រោយ អ្នកចូលរួមសិក្សាទាំងអស់តម្រូវឲ្យអានតែសៀវភៅជាក្រដាសខាងក្រៅ ទស្សនាវដ្តី ឬសារព័ត៌មាន ដែលមានទម្រើសដែលពួកគេចង់អាន។
ជាលទ្ធផល អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា អ្នកប្រើប្រាស់ថាប្លេត មិនងាយនឹងចូលគេងទេ ហើយក៏មិនងាយដឹងខ្លួនក្នុងរយៈពេលមួយម៉ោងក្រោយភ្ញាក់ដូចអ្នកដែលអានក្រដាស់ខាងក្រៅឡើយ។ រាងកាយរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ថាប្លេត ត្រូវការពេលយូរជាងក្នុងការផលិតអ័រម៉ូនងងុយគេង និងគេងលក់ប្រហែលជា ៣០នាទី៕