នៅចំពោះមុខកូនតូចៗ ឪពុកម្តាយត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើគ្រប់ពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់ពួកគេ។ ឪពុកម្តាយដែលមានអាកប្បកិរិយាឆ្លាតវៃក៏ជួយកូនៗ របស់ពួកគេអភិវឌ្ឍបុគ្គលិកលក្ខណៈនិងភាពឆ្លាតវៃផងដែរ។
ចៀសវាងការនិយាយផ្សេងធ្វើផ្សេង
ឪពុកម្តាយតែងតែចង់ឱ្យកូនរបស់ពួកគេយល់ និងគោរពពាក្យរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាការងាយស្រួលនោះទេ។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះបាន ឪពុកម្តាយត្រូវតែមានភាពអត់ធ្មត់ ប៉ិនប្រសប់ បើកទូលាយ និងចែករំលែកជាមួយកូនអំពីបញ្ហាដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះ។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ពាក្យត្រូវដើរទន្ទឹមនឹងការប្រព្រឹត្ត។ កុមារមានទំនោររៀនពីទង្វើរបស់ឪពុកម្តាយ ដូច្នេះឪពុកម្តាយយកចិត្តទុកដាក់ ចៀសវាងប្រាប់កូនឱ្យធ្វើបែបនេះ តែខ្លួនបែរជាធ្វើបែបនោះ។ ឪពុកម្តាយខ្លួនឯងត្រូវក្លាយជាគំរូគំរូនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងក្រមសីលធម៌សម្រាប់កូនធ្វើតាម។
កុមារតូចយល់ឃើញថាជីវិតពិតជាមានមនោសញ្ចេតនា និងសាមញ្ញ។ ឪពុកម្តាយត្រូវមានភាពស៊ីគ្នាចំពោះពាក្យនិងសកម្មភាពរបស់ខ្លួន។ មានតែវិធីនេះទេដែលគេអាចអប់រំកូនៗអំពីមនោគមវិជ្ជា និងសីលធម៌។
កុំកុហកនៅមុខកូន
ឪពុកម្តាយភាគច្រើនបង្រៀនកូនឱ្យស្មោះត្រង់ ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើនកុហកកូនរបស់ពួកគេ។ យោងតាមការសិក្សាមួយ ឪពុកម្តាយតិចតួចណាស់ដែលមិនកុហកកូនឮ។ ប្រហែល 70% នៃឪពុកម្តាយគិតថាការកុហកគឺមិនអាចទទួលយកបាន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ រហូតដល់ 80% សារភាពថាពួកគេកុហក ឬមានរឿងបែបនេះ។
ដើម្បីបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃការកុហករបស់ពួកគេ ឪពុកម្តាយជាច្រើនគិតថាវាជាការលួងលោម លើកទឹកចិត្ត ឬធ្វើឱ្យកូនរបស់ពួកគេកាន់តែប្រសើរឡើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការកុហករបស់ឪពុកម្តាយយូរៗទៅនឹងធ្វើឱ្យកូនលែងទុកចិត្តពួកគេ។ កុមារបន្ថយល្បឿនបន្តិចម្តងៗ ហើយពាក្យសម្ដីរបស់ឪពុកម្ដាយលែងមានទម្ងន់ទៀតហើយ។ អ្វីដែលគួរឲ្យសោកស្ដាយជាងនេះទៅទៀត កុមារអាចធ្វើតាមឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេដោយមិនខ្វល់ថាការកុហកនោះល្អ ឬអាក្រក់នោះទេ។
ចៀសវាងការប្រកែកគ្នានៅចំពោះមុខកូន
យោងតាមការសិក្សាជាច្រើន កុមារដែលរស់នៅក្នុងបរិយាកាសសុខដុមរមនានឹងមានការរីកចម្រើនទាំងផ្លូវកាយ និងបញ្ញាជាងកុមារដែលរស់នៅក្នុងគ្រួសារដែលមានជម្លោះ។
ក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជម្លោះគឺចៀសមិនរួច។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើឪពុកម្តាយតែងតែឈ្លោះនៅចំពោះមុខកូន វាអាចបណ្តាលឱ្យពួកគេរងទុក្ខយ៉ាងច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលិកលក្ខណៈក្លាយជាមនុស្សឆេវឆាវ រស់នៅក្នុងស្ថានភាពស្ត្រេស ងាយនឹងកើតជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត កាត់បន្ថយការយល់ដឹង មានទស្សនៈអវិជ្ជមានលើជីវិត។ល។
ដូច្នេះឪពុកម្តាយត្រូវកំណត់ការឈ្លោះប្រកែកគ្នានៅចំពោះមុខកូនរបស់ពួកគេ។ ពេលខឹងគ្នាគួររកកន្លែងស្ងាត់គ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯង រួចបែរមុខរកគ្នាដោះស្រាយ។ បើឪពុកម្ដាយធ្វើបាន នោះការអប់រំកូនក៏ល្អដែរ៕