ការអប់រំកុមារតូចគឺមិនងាយស្រួលទេ។ មានការអប់រំពីរប្រភេទដែលមាតាបិតាត្រូវជៀសវាងជាពិសេស។
ឪពុកម្តាយចិត្តអាក្រក់ចំពោះសាច់ញាតិ ជីដូនជីតា
ឪពុកម្តាយ គឺជាគំរូសម្រាប់កូនៗរបស់ពួកគេក្នុងការធ្វើតាម។ បើអ្នកចង់ឲ្យកូនប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នក អ្នកត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះឪពុកម្តាយដូចគ្នា។
ប្រសិនបើឪពុកម្តាយជាកូនកតញ្ញូ នោះកូនរបស់ពួកគេក៏នឹងរៀនពីភាពកតញ្ញូនោះ ហើយតបស្នងដល់ពួកគេ។ បើឪពុកម្តាយជាមនុស្សចិត្តចង្អៀត មិនស្រឡាញ់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទេ នោះគេមិនអាចចិញ្ចឹមកូនឱ្យល្អឡើយ។
ប្រសិនបើអ្វីដែលឪពុកម្តាយទុកជាគំរូដល់កូននូវការមិនដឹងគុណ ភាពអាត្មានិយម នោះកូនខ្លួនឯងក៏ពិបាកក្នុងការបែងចែករវាងល្អ និងអាក្រក់ ខុស និងត្រូវ។
ឪពុកម្តាយមិនគោរពគ្រូ កូនគ្មានអនាគតទេ
គ្រូបង្រៀនគឺជាអ្នកដែលណែនាំ និងផ្តល់ចំណេះដឹង និងបំណិនជីវិតដល់កុមារ ដើម្បីអោយពួកគេក្លាយជាអ្នកមានទេពកោសល្យនាពេលអនាគត។
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ កុមារនៅសាលារៀនច្រើនជាងនៅផ្ទះ គ្រូបង្រៀនគឺជាមនុស្សដែលនៅជិតកុមារបំផុត។ ឪពុកម្តាយ បើមិនគោរពគ្រូរបស់កូន ជារឿយៗតែងតែប្រើពាក្យអាក្រក់អំពីគ្រូនៅចំពោះមុខកូន ប្រើសិទ្ធិជាឪពុកម្តាយមកយាយី និងជេរប្រមាថគ្រូបាន ដូច្នេះហើយចិត្តកូនក៏មិនអាចមានការគោរពចាំបាច់សម្រាប់ “ការណែនាំ” របស់ពួកគេដែរ។
នៅពេលដែលកុមារមិនគោរពគ្រូបង្រៀន វាជាការលំបាកសម្រាប់ពួកគេក្នុងការស្រូបយកចំណេះដឹងដែលផ្តល់ដោយគ្រូ ហើយមិនអាចមានអាកប្បកិរិយាត្រឹមត្រូវចំពោះមនុស្សដែលកុមារគួរគោរព។ ដូច្នេះ តើអនាគតរបស់ពួកគេនឹងទៅផ្លូវណា?
ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនឱ្យមានគុណធម៌ មាតាបិតាត្រូវទទួលស្គាល់ និងកែខ្លួនជាមុនសិន៕