រោគសញ្ញានៃអាការៈទល់លាមកលើកូនក្មេងគឺងាយស្រួលសម្គាល់ដឹងណាស់ដោយពួកគេមិនសូវជុះដូចធម្មតា ឬជុះតិចជាង ៣ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍។ ចំពោះក្មេងទើបចេះដើរតេះតះអាយុក្រោម ២ឆ្នាំ នឹងពិបាកជុះ លាមកដែលរឹងដោយប្រឹងឬឈឺចាប់ពេលជុះ។ ក្មេងប្រហែលជាឈឺក្នុងពោះ ឬឈឺក្នុងពេលបន្ទោរបង់ ឬមានឈាមតាមលាមក។
ដូច្នេះចូរស្វែងរកការព្យាបាលតាមបែបវេជ្ជសាស្ត្របើសិនជាអាការៈទល់លាមកទៅជាធ្ងន់ធ្ងរ ឬក្មេងនោះនៅអាយុក្រោម៤ខែ។ ការទល់លាមកតិចតួច និងមធ្យមអាចងាយនឹងដោះស្រាយបានតាមការព្យាបាលដោយខ្លួនឯងដូចខាងក្រោមនេះ។
ទឹកផ្លែឈើដូចជា ផ្លែប្រូន ផ្លែសារី ឬប៉ោមអាចជួយបន្ទនលាមកបាន។ មិនត្រូវឱ្យទឹកផ្លែប្រូនទៅទារកទើបនឹងកើតញ៉ាំឡើយ ទោះបីជាទឹកនោះដូចទឹកក៏ដោយ ព្រោះវាអាចបណ្តាលឱ្យរលាក បាន។ ចូរឱ្យទឹកផ្លែឈើផ្សេងពី៥៩,១៤មីលីលីត្រ ទៅ ១១៨,២៩មីលីលីត្រម្តងក្នុងមួយថ្ងៃ និងពី ១១៨,២៩ ទៅ ១៧៧,៤៤មីលីលីត្រម្តងក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់ទារកទើបនឹងកើតអាយុច្រើនបន្តិច។ ទឹកផ្លែឈើ មិនមានប្រយោជន៍ចំពោះក្មេងអាយុចាប់ពី៣ឆ្នាំឡើងទៅទេ ព្រោះពោះវៀនរបស់ពួកគេមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបឺតស្រូបជាតិស្ករខ្លាំងជាង ប៉ុន្តែចំពោះផ្លែប្រូនវិញគឺខុសគ្នា។
អាហារសម្បូរជាតិសរសៃដូចជា គ្រាប់ធញ្ញជាតិ ដំឡូងជ្វា ផ្លែសារី ផ្លែពុទ្ទ្រា សណ្តែក ប្រូខូលី ឬស្ពៃស្ពីណាចសុទ្ធតែអាចជួយដោះស្រាយការបញ្ចេញចោលរបស់លាមកទាំងអស់។ ចូរចៀសវាងទឹកជ្រលក់ផ្លែប៉ោម និងការ៉ុត ព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យទល់លាមកបាន។
អាហារធ្វើពីទឹកដោះគោអាចធ្វើឱ្យក្មេងទើបចេះដើរតេះតះទល់លាមកបានដែរ។ ចូរចៀសវាងទឹកដោះគោ ឬទឹកដោះពពែចំពោះក្មេងគ្រប់ប្រភេទ។ បើសិនជាកូនអ្នកបៅទឹកដោះគោ ចូរឱ្យគេញ៉ាំទឹកបន្ថែមនៅចន្លោះពេលបៅម្តងៗ ឬជំនួសការបំបៅជាមួយទឹករយៈពេលមួយសប្តាហ៍តែម្តង។ លាមកអាចនឹងទៅជារឹងនៅពេលអាហារដែលក្មេងញ៉ាំមានជាតិទឹកតិច ឬចំនួនសារធាតុ ផូស្វាតកើនឡើង។
.jpg)
ការញ៉ាំទឹកគ្រប់គ្រាន់គឺជារឿងសំខាន់ដែលអាចដោះស្រាយការទល់លាមកបាន។ ចូរប្រាកដថា កូនអ្នកញ៉ាំទឹកបានគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការញ៉ាំទឹកច្រើនពេកក៏មិនអាចជួយអ្វីបានដែរ។
ការបង្រៀនកូនឱ្យចេះបន្ទោរបង់ក្នុងបង្គន់គួរតែធ្វើ ព្រោះវាអាចឱ្យពួកគេមានទម្លាប់បន្ទោរបង់ទៀងទាត់។ សម្រាប់ក្មេងធំៗ ចូរឱ្យពួកគេអង្គុយនៅលើបង្គន់រយៈពេល១០នាទីចំនួនម្តងក្នុងមួយថ្ងៃ ជាពិសេសអាចរហូតដល់៣០នាទី ក្រោយពីញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក ឬយប់រួច។
ចៀសវាងការញ៉ាំអាហារ ណាដែលមានសារធាតុ Casein ឬ Rice Cereal ខ្ពស់ ព្រោះអាហារបែបនេះអាចឱ្យក្មេងទល់លាមកបាន។ ប៉ុន្តែអាហារមានរូបមន្តបែបជាតិដែកនឹងល្អចំពោះការបំបាត់ការទល់លាមក៕