អ្នកត្រូវតែធ្វើការពិភាក្សាជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិត មុនពេលសម្រេចចិត្តផ្តល់ឱសថណាមួយ អោយទារកតូចរបស់ អ្នក ជាពិសេសប្រសិនបើវាជាការប្រើប្រាស់លើកដំបូង។ ទារកគឺឆាប់ងាយ នឹងទទួលរងប្រតិកម្មនឹងថ្នាំ ជាងមនុស្សវ័យជំទង់ ដូច្នេះការផ្តល់អោយទារករបស់អ្នកនូវ វេជ្ជបញ្ជា ឬ ឱសថដែលមានការព្យាបាល ថែមទាំង ឱសថបុរាណផងដែរ អាចជារឿងមួយដែលមានផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរ។
ប្រសិនបើទារករបស់អ្នក មានការក្អួតចង្អោរ ឬ ឡើងកន្ទួលក្រហម បន្ទាប់ពីពួកគេបានទទួលទានឱសថណាមួយ សូមធ្វើការទាក់ទងទៅកាន់គ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់។ អ្នកក៏ត្រូវកត់ចំណាំ នូវលេខសង្គ្រោះបន្ទាន់ នៅជិតទូរស័ព្ទរបស់ អ្នកផងដែរ។ ពេលខ្លះឳពុកម្តាយ ឬ អ្នកថែទាំទារក អាចនឹងរកឃើញថ្នាំនៅក្បែរទារក ហើយវាអាច នឹងមាន ភាពពិបាក នឹងប្រាប់បានថា តើពួកគេមានបានញ៉ាំវាដែរឬទេ ។ ទោះបីជា អ្នកមិនមានភាពច្បាស់លាស់ក៏ដោយ អ្នកត្រូវតែ ហៅរកជំនួយ ។
ទាំងនេះគឺជា ឱសថមួយចំនួនដែលអ្នកមិនត្រូវផ្តល់អោយទារករបស់អ្នកនោះទេ៖
អាស្ពីរីន
អ្នកមិនត្រូវផ្តល់ថ្នាំអាស្ពីរីនអោយទារករបស់អ្នកនោះទេ ឬ ឱសថណាដែលមានផ្ទុកសារជាតិថ្នាំអាស្ពីរីន លុះត្រាតែអ្នកបានទទួលការអនុញ្ញាតពីវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់អ្នក។ អាស្ពីរីន អាចធ្វើអោយក្មេងតូចងាយនឹងទទួលនឹង រោគសញ្ញានៃ Reye វាជាករណីកម្រ ប៉ុន្តែជាជំងឺខ្លាញ់ដែលមានសក្តានុពល។ អ្នកមិនត្រូវសន្មតថា ឱសថសម្រាប់ទារកដែលមានដាក់លក់នៅតាមឱសថស្ថាន នឹងមិនមានផ្ទុកសារជាតិអាស្ពីរីននោះទេ។ អ្នកត្រូវអានផ្លាកសញ្ញា អោយបានច្បាស់លាស់ និងប្រុងប្រយ័ត្ន ( ពេលខ្លះអាស្ពីរីនអាចជា សាលីស៊ីឡាត ( salicylate) ឬ អាសេទីលសាលីស៊ីលីក អាស៊ីត ( acetylsalicylic acid) រួចអ្នកត្រូវសួរបញ្ជាក់វេជ្ជបណ្ឌិត ឬ ឱសថការីប្រសិនបើ អ្នកមិនច្បាស់ថា ឱសថនោះគ្មានសារជាតិអាស្ពីរីនឬទេ ? សម្រាប់គ្រុនក្តៅ ឬ ភាពមិនផាសុកណាមួយ សូមធ្វើការសាកសួរវេជ្ជបណ្ឌិតអំពីការផ្តល់ថ្នាំ អាសេតាមីណូហ្វែន ( acetaminophen) ឬ អ៊ីបូប្រូហ្វែន ( ibuprofen) ប៉ុន្តែចូរអ្នក ចងចាំថា អ្នកមិនត្រូវធ្វើការផ្តល់ឱសថ អ៊ីប្រូហ្វែន ( ibuprofen) ទៅអោយទារកតូចរបស់អ្នកដែលមានអាយុតិច ជាងប្រាំមួយខែនោះទេ ។
ថ្នាំបំបាត់ក្អក និង ថ្នាំផ្តាសាយ
វិទ្យាសា្ថនសិក្សានៃសហរដ្ឋអាមេរិកផ្នែក ជំងឺកុមារ បានអោយដំបូន្មានប្រឆាំងនឹងការផ្តល់នូវថ្នាំបំបាត់ក្អក និង ថ្នាំផ្តាសាយទៅកាន់ទារកតូចៗ។ ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ពួកវាគឺពិតជាមិនបានជួយអោយរោគសញ្ញាស្រាក ស្រាន្តបាននោះទេ ចំពោះកុមារដែលស្ថិតក្នុងអំឡុងអាយុនេះ។ ពួកវាអាច ផ្តល់ផលប៉ះពាល់ ជាពិសេស នៅពេលដែល ទារកទទួលយកវាក្នុងកម្រិតមិនត្រឹមត្រូវណាមួយ ដែលច្រើនជាងការណែនាំ។
បន្ថែមទៅលើផលរំខានមួយចំនួន ដូចជា ការដេកលក់លីវៗ ឬ ការដេកមិនលក់, ឈឺពោះ, មានឡើងកន្ទួល ក្រហម ឬ បន្ទាលត្រអាក កូនក្មេងក៏អាចទទួលរងនូវ ឥទ្ធិពលអាក្រក់ជាងនេះ ដូចជា ចង្វាក់បេះដូងដើរញាប់, ប្រកាច់ និង ថែមទាំងអាចទទួលរងគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតផងដែរ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ មានកុមារជាច្រើនពាន់នាក់ ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់បន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ បន្ទាប់ពីពួកគេបានលេបថ្នាំក្អក និង ថ្នាំផ្តាសាយច្រើនហួសកម្រិត។
ទោះបីជាកន្លងទៅពីរបីឆ្នាំទៅនេះ ចំនួននៃទារក និង កុមារតូចៗដែលបានបញ្ជូនទៅបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ មាន ការធ្លាក់ចុះបានពាក់កណ្តាល អ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាព បានកំណត់ពី ការពិតដែលបានមកពីការធ្លាក់ចុះ ដែលឧស្សាហករមិន ត្រូវបានដាក់លក់នូវថ្នាំបំបាត់ក្អក និង ផ្តាសាយនេះទៅកាន់កូនក្មេងដែលមានអាយុតិច នោះទេ ។
ឱសថប្រឆាំងនឹងការក្អួត
អ្នកមិនត្រូវផ្តល់នូវវេជ្ជបញ្ជា ឬ ឱសថដែលប្រឆាំងនឹងការក្អួតទេ លុះត្រាតែវេជ្ជបណ្ឌិតដែលមានជំនាញ បាន ណែនាំអោយអ្នកប្រើប្រាស់វា។ ភាគច្រើននៃរយៈពេលនៃការក្អួតនេះ គឺមានរយៈពេលខ្លីនោះទេ ហើយទារក ភាគច្រើន និង កុមារតូចៗអាចប្រឈមនឹងវាបានដោយស្រួល ដោយមិនចាំត្រូវប្រើឱសថអ្វីនោះទេ។ លើសពីនេះ ទៅទៀត ឱសថដែលប្រឆាំងនឹងការក្អួត នេះគឺមានការប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ខ្ពស់ និង អាចផ្តល់ផលប៉ះពាល់ដល់ ថ្ងៃក្រោយផងដែរ។ ប្រសិនបើទារករបស់អ្នក កំពុងក្អួត និងចាប់ផ្តើមខ្សោះជាតិទឹក សូមធ្វើការទំនាក់ទំនងទៅកាន់ វេជ្ជបណ្ឌិតដើម្បីទទួលបាននូវដំបូន្មាន នៃអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ។
ឱសថសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យ
ការផ្តល់ឱសថអោយទារករបស់អ្នក នូវកម្រិតដូសតិចតួចណាមួយដែល ត្រូវប្រើសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យ គឺពិតជាផ្តល់គ្រោះថ្នាក់ចំពោះពួកគេ។ ថ្នាំតំនក់សម្រាប់កុមារតូចៗ ក៏ត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់ជាង ថ្នាំដែលប្រើ សម្រាប់កុមារដែលមានអាយុច្រើនផងដែរ ដូច្នេះអ្នកត្រូវតែមានភាពប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះចំនួននៃការផ្តល់ឱសថទៅ អោយទារកតូចរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើផ្លាកសញ្ញាវា មិនបានបង្ហាញពីកម្រិតដូសសម្រាប់ទំងន់ និង អាយុរបស់កូន អ្នក នោះអ្នកមិនត្រូវផ្តល់ថ្នាំនេះអោយកូនអ្នកនោះទេ។
ឱសថទាំងឡាយណាដែលត្រូវបានចេញវេជ្ជបញ្ជាអោយនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត ឬ សម្រាប់ករណីផ្សេងទៀត ឱសថដែលបានចេញវេជ្ជបញ្ជាសម្រាប់តែអ្នកផ្សេងទៀត ( ដូចជាសមាជិកក្នុងក្រុមគ្រួសារណាមួយ) ឬ សម្រាប់ព្យាបាលជំងឺផ្សេងទៀត អាចនឹងមិនមានប្រសិទ្ធភាព ឬ ថែមទាំងអាចផ្តល់គ្រោះថ្នាក់ទៀតផង នៅពេល ដែលអ្នកបានផ្តល់វាអោយទារកតូចរបស់អ្នក។ សូមផ្តល់តែឱសថណា ដែលបានចេញវេជ្ជបញ្ជាសម្រាប់តែកូនតូច អ្នក និងក្នុងករណីច្បាស់លាស់សម្រាប់ពួកគេ ។
ឱសថទាំងឡាយណាដែលហួសថ្ងៃប្រើប្រាស់
បោះចោលនូវឱសថ ឬ វេជ្ជបញ្ជានូវឱសថទាំងឡាយណាដែល ហួសកំណត់ថ្ងៃដែលត្រូវប្រើប្រាស់។ អ្នកក៏ ត្រូវបំផ្លាញចោលនូវឱសថដែលបាត់បង់ពណ៌ ឬ ខ្ទេចទ្រង់ទ្រាយ ជាពិសេសគឺនៅពេលដែលមិនស្ថិតនៅក្នុងស្ថាន ភាពដើម ដូចពេលដែលអ្នកបានទិញវាមកនៅលើកដំបូង។ បន្ទាប់ពីលើសថ្ងៃកំណត់ នៃការប្រើប្រាស់ឱសថទាំង នោះអាច នឹងមិនមានប្រសិទ្ធភាព និង ថែមទាំងអាចផ្តល់គ្រោះថ្នាក់ថែមទៀតផង។
ជាទូទៅ វាមិនមែនជាគំនិតល្អនោះទេ ដែលអ្នកត្រូវចោលឱសថទាំងនោះ ទៅក្នុងបង្គន់ តាមដែលវាអាច នឹង បំពុលទឹកក្រោមដី និង ចុងក្រោយវាថែមទាំងអាចបំពុលដល់ការផ្គត់ផ្គង់ទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ថែមទៀតផង។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ស្ថាប័នផ្នែកឱសថ និង អាហារនៃសហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើការណែនាំ អោយចោលនូវ ឱសថពីរបីប្រភេទ ដែលមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់កុមារ ទៅក្នុងបង្គន់ ជាជាងការចោលវាទៅក្នុងធុង សំរាម។ ពិនិត្យមើលផ្លាកសញ្ញានៃឱសថ ដើម្បីរកអោយឃើញថា តើវាគួរត្រូវបោះចោលដែរឬទេ? ប្រសិនបើអ្នក មិនច្បាស់ អ្នកអាចធ្វើការសាកសួរឱសថការី ពីអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ឬ ស្វែងរកថា តើសហគមន៍របស់អ្នកមាន កម្មវិធី ប្រមូលយកឱសថចាស់ៗ និង ផុតកំណត់ទាំងនេះ ទៅរក្សាទុកដែរឬទេ?
ប្រសិនបើឱសថទាំងនេះមិនត្រូវបានបោះចោល ឬ គ្មានកម្មវិធីប្រមូលយកថ្នាំចាស់ៗទាំងនេះទេ សូមចាក់ ឱសថទាំងនោះចេញពីដបរបស់វា ទៅកាន់ប្រអប់អ្វីមួយដែលបិទជិតមុនពេលចោលវាទៅក្នុងធុងសំរាម។ អ្នកមិន ត្រូវកិនកំទេចគ្រាប់ថ្នាំ នៅពេលអ្នកលាយឱសថទាំងនេះ ជាមួយនឹងសារជាតិដែលមិនចាំបាច់នោះទេ។
ថ្នាំអាសេតាមីណូហ្វែនបន្ថែម ( Extra acetaminophen)
មានឱសថមួយចំនួនមានផ្ទុក សារជាតិអាសេតាមីណូហ្វែន ដែលអាចជួយបំបាត់គ្រុនក្តៅ និងការឈឺចាប់ ដូច្នេះអ្នកត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ដោយមិនត្រូវធ្វើការផ្តល់នូវកម្រិតដូសនៃអាសេតាមីណូហ្វែនបន្ថែមផ្សេងទៀត ទៅកាន់ទារកអ្នកនោះទេ ប្រសិបើ គេបានទទួលយកឱសថប្រភេទនោះហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនមាន ភាពច្បាស់ លាស់ថាតើមានសារជាតិអ្វីខ្លះនៅក្នុងឱសថជាក់លាក់ណាមួយ សូមកុំផ្តល់វាអោយកូនរបស់អ្នក នូវថ្នាំអាសេតា មីណូហ្វែន ឬ អ៊ីប៊ូប្រូហ្វែន លុះត្រាតែអ្នក បានទទួលការអនុញ្ញាតពីវេជ្ជបណ្ឌិត ឬ ឱសថការី ។
ថ្នាំដែលទំពារបាន
ថ្នាំគ្រាប់ដែលអាចទំពារបាន ឬ ប្រភេទផ្សេងទៀតនៃថ្នាំដែលមានសណ្ឋានជាថ្នាំគ្រាប់ គឺជាការឈ្លក់មួយដ៏ គ្រោះថ្នាក់សម្រាប់កូនតូច។ ប្រសិនបើកូនតូចរបស់អ្នកត្រូវទទួលទាននូវវត្ថុរឹង ហើយអ្នកចង់ប្រើថ្នាំគ្រាប់ សូមសាក សួរវេជ្ជបណ្ឌិតថា តើមិនមានបញ្ហាអ្វីនោះទេ ប្រសិនបើអ្នកចង់កិនថ្នាំនោះ និង ដាក់វាចូលទៅក្នុងស្លាបព្រា នៃ អាហារទន់ ដូចជាយ៉ាអួ ឬ ទឹកប៉ម។ វាប្រាកដណាស់ អ្នកត្រូវតែប្រាកដថាគេនឹងញុំាវាអោយអស់មួយស្លាបព្រា ដើម្បីអោយគេទទួលបាននូវដូសថ្នាំពេញលេញ៕