សុភមង្គលក្នុងគ្រួសារមួយហាក់ដូចជាត្រូវគេឆក់ទៅបាត់មួយរំពេច ដែលលោកឪពុកជាមេគ្រួសារបានបាត់ស្លាប់ ដោយសារខ្យល់គរហើយអ្នកម្ដាយក៏បានក្លាយជាស្ត្រីមេម៉ាយទាំងកំពុងពរពោះកូន ៧ខែ និងមានកូនតូចៗ ២ នាក់ទៀត ក្នុងបន្ទុក។ នេះជាអតិតកាលដ៏ជូរចត់របស់ម្ដាយ លោក វិបុល ដែលលោកជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារកម្សត់នេះ ។
លោក វិបុល បានរៀបរាប់ថា ម្ដាយលោកជាស្ត្រីមានចរិតស្លូតបូត តែរឹងមាំ គាត់ចូលចិត្តនឿយមិនចេះទំនេរ ទោះបច្ចុប្បន្នគាត់មានអាយុ ៦២ឆ្នាំ ហើយកូនៗក៏មានលទ្ធភាព តែគាត់នៅតែទទូចចង់ធ្វើអាជីវកម្មរកចំណូលខ្លួនឯងមិនចង់រំខានកូនៗច្រើនឡើយ ដោយគាត់ប្រកបរបរទិញ និងលក់ស្រូវនៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
និយាយដល់អតីតកាល លោក វិបុល បានអោយដឹងថា កាលនោះជីវភាព គ្រួសារលោក គឺក្នុងចំណោមក្រីក្រលំបាកបំផុតក្នុងភូមិ គ្រួសារលោក គឺឋិតក្នុងចំណោមគ្រួសារក្រីក្រក្នុងភូមិ ព្រោះលោកដែលជាកូនច្បងទើបតែមានអាយុ ៤ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះពេលដែលឱពុកជានាយកវិទ្យាល័យម្នាក់បានស្លាប់ ហើយប្អូនបន្ទាប់ អាយុ ៣ឆ្នាំ និង ប្អូនពៅនៅ ក្នុងពោះម្ដាយនៅឡើយ ដូច្នេះម្ដាយលោកត្រូវដើរតួជាម្ដាយផង និង ឱពុកផង ទាំងខ្លួនកំពុងមានផ្ទៃពោះជិតសម្រាល។
លោក បានរៀបរាប់ពីការលំបាករបស់ម្ដាយលោក ដែលតស៊ូចិញ្ចឹមកូនតូចៗ ទាំងបីកាលពីមុនដោយមោទនភាពថា ទោះមានការជួយយកអាសាពីញាតិមិត្តបងប្អូន លោកយាយ លោកតា ពិសេស គឺលោកឱពុកមាក៏ដោយ ក៏ម្ដាយរបស់លោកបានប្រឹងប្រកបរបរជាច្រើនដើម្បីរកលុយចិញ្ចឹមកូន ហើយការងារភាគច្រើនគឺហួសពីកម្លាំងគាត់អាចធ្វើបាន តែគាត់នៅតែ ស៊ូធ្វើ ដូចជាត្រូវធាក់កង់ដឹកស្រូវអង្គរធ្ងន់ៗ ពីភូមិមួយទៅភូមិមួយជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បី ជួញដូរ លក់ដូរអីវ៉ាន់ បិតស្រា និង ធ្វើស្រែ ។
ទោះជាមានការលំបាកយ៉ាងនេះក្ដី ម្ដាយរបស់លោកនៅតែជំរុញអោយកូនៗទៅ រៀនអោយបានទៀងទាត់ និងខិតខំសិក្សា ដោយនេះ គឺជាការប្រៀនប្រដៅដ៏ធំជាងគេរបស់គាត់ ៖ “ពាក្យសំដីរបស់ម៉ែដែលជំរុញទឹកចិត្តខ្ញុំខ្លាំងបំផុត គឺ “កូនត្រូវខំរៀនឲ្យពូកែ ត្រូវមានការងារល្អធ្វើដើម្បីស្តាកិត្តិយសគ្រួសារយើងឡើងវិញ កុំឲ្យមានគេមើលងាយយើងដូចពេលនេះ”។
ការតស៊ូលំបាកជិត ១៥ឆ្នាំ របស់អ្នកម្ដាយលោកមិនអត់ប្រយោជន៍នោះទេ ព្រោះកូនទាំងបីបានធំដឹងក្តី ប្រកបដោយគន្លងធម៌និងមានលទ្ធផលល្អក្នុងការសិក្សា ហើយ បន្ទុកគ្រួសារកាន់តែបានធូរស្បើយបន្តិចម្តងៗ រហូតប្រែពីក្រីក្រលំបាកមកស្ថានភាពសមរម្យដូចគេឯង នៅឆ្នាំ ២០១០ ពេលដែល កូនៗ ទាំងបីរៀនចប់ជាបន្តបន្ទាប់ហើយមានលទ្ធភាពស្វែងរកការងារដោះស្រាយជីវភាពខ្លួនឯង។
បំណងប្រាថ្នាដ៏ធំមួយ របស់ម្ដាយលោកបានក្លាយការពិតនោះ គឺពេលដែល លោក វិបុល ដែលជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិតទៅ ប្រទេសជប៉ុន ផ្នែកសុខភាពសាធារណៈអន្តរជាតិ។
លោកយល់ថាម្ដាយរបស់លោករំភើបសប្បាយចិត្តបំផុតក្នុងជីវិត នៅពេលដែលលោកបាន នាំគាត់ទៅលេងប្រទេសជប៉ុនរយៈពេល ១ខែ ពេលលោកជិតបញ្ចប់ការសិក្សា និងទទួលសញ្ញាប័ត្រ។
ទោះជាបច្ចុប្បន្នលោក និងប្អូនៗបានរស់នៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ក៏មិនភ្លេចបំពេញកាតព្វកិច្ចជាកូនចំពោះអ្នកម្ដាយឡើយ ដោយលោកបានលើកឡើងថា “យើងនៅតែរក្សាភាពកតញ្ញូចំពោះគាត់ ដោយធ្វើអ្វីៗដែលធ្វើឲ្យគាត់សប្បាយចិត្ត និង មិនអោយគាត់ហត់នឿយដូចពេលមុនទេ ។ ”សម្រាប់ឆ្នាំនេះ លោកមានគម្រោង នាំម្ដាយរបស់លោកទៅលេងប្រទេសថៃ និងទៅលេងនៅតាមបណ្ដាខេត្តមួយចំនួនទៀតជាប់សមុទ្រក្នុងស្រុកយើង។
ស្របនឹងទិវាអ្នកម្ដាយ ខិតជិតមកដល់ លោកវិបុល មានពាក្យពេចន៍មួយចំនួន ផ្ដាំផ្ញើទៅ កូនគ្រប់រូបថា ការធ្វើជាកូនកតញ្ញូមិនមែនជាការពិបាកដូចភាពលំបាករបស់ម្ដាយមួយរូប ដែលបានឆ្លងកាត់ និងលះបង់សព្វបែបយ៉ាងដើម្បីអនាគតកូនជាច្រើនរូបនោះទេ ។ ដូច្នេះកូនគួរគប្បីធ្វើអំពើជាកុសលចំពោះអ្នកមានគុណឲ្យបានគ្រប់ពេលវេលា ជៀសវាងធ្វើអ្វីឲ្យអ្នកមានគុណស្រក់ទឹកភ្នែក៕