ការសិក្សាជាច្រើនបានផ្សារភ្ជាប់ការញ៉ាំផ្លែប៉ោមទៅនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២។
នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវដ៏ធំមួយការញ៉ាំផ្លែប៉ោមក្នុងមួយថ្ងៃ ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២ ចំនួន ២៨ ភាគរយ បើធៀបនឹងការមិនបរិភោគផ្លែប៉ោម។ សូម្បីតែការញ៉ាំផ្លែប៉ោមតែពីរបីផ្លែក្នុងមួយសប្តាហ៍ ក៏មានឥទ្ធិពលការពារប្រហាក់ប្រហែល។
វាអាចទៅរួចដែលថាប៉ូលីហ្វេណុលនៅក្នុងផ្លែប៉ោមជួយការពារការបំផ្លាញជាលិកាចំពោះកោសិកាបេតានៅក្នុងលំពែងរបស់អ្នក។ កោសិកាបេតាផលិតអាំងស៊ុយលីននៅក្នុងខ្លួនអ្នក ហើយជារឿយៗត្រូវបានបំផ្លាញ ចំពោះអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២ ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ ការសិក្សាអំពីបំពង់សាកល្បងបានបង្ហាញពីការផ្សារភ្ជាប់គ្នារវាងសមាសធាតុរុក្ខជាតិនៅក្នុងផ្លែប៉ោម និងការថយចុះហានិភ័យនៃជំងឺមហារីកផងដែរ។
លើសពីនេះទៀត ការសិក្សាមួយលើស្ត្រីបានរាយការណ៍ថា ការបរិភោគផ្លែប៉ោមមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងអត្រានៃការស្លាប់ទាបដោយសារជំងឺមហារីក។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿជាក់ថា ឥទ្ធិពលប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម និងប្រឆាំងនឹងការរលាករបស់ពួកគេអាចទទួលខុសត្រូវចំពោះឥទ្ធិពលការពារជំងឺមហារីក ដែលមានសក្តានុពលរបស់ពួកគេ។
