មុន និងអំឡុងពេលមករដូវ, កម្រិតនៃអរម៉ូនអ៊ឹស្ត្រូសែន និងអរម៉ូនប្រូសេស្តេរ៉ូនបានធ្លាក់ចុះ។ ចំពោះស្ត្រីមួយចំនួន, ការប្រែប្រួលអរម៉ូនទាំងនេះអាចធ្វើអោយជំងឺហឺតកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ។ ទំនាក់ទំនងរវាងអរម៉ូន និងជំងឺហឺតគឺមានភាពស៊ាំញ៉ាំ និងប្រែប្រួលរវាងបុគ្គលម្នាក់ៗ និងមិនត្រូវបានគេយល់យ៉ាងពេញលេញនោះទេ។
ទៅតាមវដ្តរដូវរបស់ស្ត្រី, រឿងដទៃទៀតដែលបណ្តាលអោយមានការប្រែប្រួលចំពោះកម្រិតអរម៉ូនក៏អាចធ្វើអោយរោគសញ្ញាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ឬមានភាពប្រសើរឡើងវិញផងដែរ។ ទាំងនោះរួមមានៈ
– រដូវមិនទៀងទាត់ៈ រោគសញ្ញានៃជំងឺហឺតចំពោះស្ត្រីដែលមករដូវមិនទៀងទាត់អាចមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរជាងគ្រប់ស្ត្រីដែលមករដូវទៀងទាត់
– ថ្នាំពន្យារកំណើតៈ ថ្នាំពន្យារកំណើតអាចបន្ថយរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺតចំពោះស្ត្រីមួយចំនួន
– ការមានផ្ទៃពោះ៖ ការមានផ្ទៃពោះអាចបង្កើនហានិភ័យនៃការកើតមានរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺតធ្ងន់ធ្ងរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ, ចំពោះស្ត្រីមួយចំនួន, ការប្រែប្រួលអរម៉ូនអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះអាចធ្វើអោយរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺតមានភាពប្រសើរឡើង
– ការអស់រដូវៈ ការធ្លាក់ចុះកម្រិតអរម៉ូនដែលត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការអស់រដូវអាចធ្វើអោយរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺតកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗចំពោះស្ត្រីមួយចំនួន
– ការព្យាបាលដោយអរម៉ូនៈ ការព្យាបាលដោយអរម៉ូនអ៊ឹស្ត្រូសែន ឬប្រូសេស្តេរ៉ូនអាចធ្វើអោយរោគសញ្ញាកាន់តែប្រសើរឡើងចំពោះស្ត្រីដែលមានការអស់រដូវ។ ប៉ុន្តែលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវមានការមិនស៊ីចង្វាក់គ្នា, ហើយការព្យាបាលដោយអរម៉ូនឃើញថាអោយរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺតកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗចំពោះស្ត្រីមួយចំនួនទៅវិញ។
ប្រសិនបើអ្នកមានការបារម្ភអំពីរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺតអំឡុងពេលមករដូវរបស់អ្នក, គ្រូពេទ្យអាចណែនាំអោយអ្នកបង្កើនកម្រិតថ្នាំគ្រប់គ្រងរោគសញ្ញា ឬប្រើប្រាស់ថ្នាំដទៃទៀតមុននឹងរដូវរបស់អ្នកចាប់ផ្តើមមាន៕
