ការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យជំងឺទឹកក្នុងស្រោមសួតចាប់ផ្តើមកើតមានជាមយយនឹងការសួតប្រវត្តិជំងឺ។ ការពិនិត្យលើរាងកាយផ្តោតសំខាន់ទៅលើទ្រូង និងអាចជាការស្តាប់បេះដូង និងសួត ព្រមទាំងគោះទ្រូងទៀតផង។ វត្តមានរបស់ជំងឺទឹកក្នុងស្រោមសួតប្រហែលជាធ្វើអោយថយចុះនូវចំនួនខ្យល់ដែលត្រូវចូលសួត និងធ្វើអោយគោះទៅលើសូរ Dullness នៅផ្នែកម្ខាងនៃទ្រូងដែលមានបញ្ហា។ បើសិនជាមានជំងឺរលាកសួត ពេលស្តាប់សួតអាចនឹងលើសម្លេងកកិតស្រោមសួត។
- ការថតកាំរស្មីអ៊ិចនៅទ្រូងប្រហែលជាជួយបញ្ជាក់អំពីវត្តមានរបស់ទឹកក្នុងស្រោមសួតបាន។
- ការថតអេកូទ្រូងប្រហែលជាអាចធ្វើបានភ្លាមនៅពេលអ្នកជំងឺដេកលើគ្រែដើម្បីបញ្ជាក់ថាមានទឹកក្នុងស្រោមសួត ឬអត់ ព្រមទាំងទីតាំងរបស់វាទៀត។ ការថតអេកូនេះអាចជួយសម្រេចអោយដឹដងថា ទឹកនោះហូរដោយសេរីក្នុងស្រោមសួតតែម្តង ឬនៅតំបន់ពិសេសណាមួយ។
- ការថត CT Scan នៅទ្រូងមិនត្រឹមតែធ្វើអោយមើលឃើញសួតតែមួយមុខនោះទេ តែក៏អាចរកឃើញមូលហេតុនៃការជំងឺទឹកដកក្នុងស្រោមសួតបានដែរ។
- ការបូមទឹកចេញពីស្រោមសួតគឺជាដំណើរការណ៍មួយសម្រាប់បញ្ចេញទឹកពីស្រោមសួត និងសម្រាប់បញ្ជាក់អំពីរោគវិនិច្ឆ័យផងដែរ។ ជាញឹកញាប់ ការថតកាំរស្មីអ៊ិចនៅទ្រូងត្រូវបានធ្វើឡើងមុនពេលបូមទឹកចេញពីស្រោមសួត។ ហើយទឹកដែលបូមរួចនឹងត្រូវយកទៅវិភាគបន្តទៀតដូចជា៖
- វិភាគលើសារធាតុគីមី៖ ការធ្វើបែបនេះប្រហែលជាអាចបែងចែកលក្ខណៈ Transudate និង Exudate បានតាមរយៈការកំណត់នូវចំនួនកំហាប់ប្រូតេអ៊ីនក្នុងទឹកដកក្នុងស្រោមសួតធៀបនឹងកំហាប់ប្រូតេអ៊ីនក្នុងចរន្តឈាម។ Exudates មានកំហាប់ប្រូតេអ៊ីនច្រើនជាង Transudate។
- LDH (Lactate Dehydrogenase) គឺជាសារធាតុគីមីមួយប្រភេទទៀតដែលអាចជួយអោយអ្នកបែងចែកអោយដាច់រវាងជំងឺទឹកដកក្នុងស្រោមសួតពីរប្រភេទខុសគ្នា។
- ការវិភាគទៅលើចំនួនកោសិការរកមើលការបង្ករោគ, កោសិការដុំសាច់មហារីក និងការបណ្តោះរកមើលជំងឺ។
- ការធ្វើតេស្តឈាម និងការថតរូបភាពវេជ្ជសាស្ត្រផ្សេងៗទៀតប្រហែលជាត្រូវធ្វើដោយអាស្រ័យទៅតាមរោគសញ្ញា និងគោលដៅរបស់គ្រូពេទ្យដើម្បីរកមើលមូលហេតុ និងកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យដែលធ្វើអោយកើតជំងឺទឹកដកក្នុងស្រោមសួតបែបនេះ៕