ការសិក្សាថ្មីមួយណែនាំថា មិត្តជិតស្និទ្ធអាចជួយកុមារប្រឈមមុខនឹងបទពិសោធន៍អវិជ្ជមាន។
សាស្ត្រាចារ្យចិត្តសាស្ត្រ វីលៀម ប៊ូកូស្គី (William Bukowski) និយាយថា “ការមានមិត្តជិតស្និទ្ធមានវត្តមានក្នុងពេលព្រឹត្តិការណ៍មិនល្អកើតឡើងមានឥទ្ធិពលភ្លាមៗទៅលើរាង្គកាយនិងគំនិតរបស់កុមារ។ ប្រសិនបើកុមារនៅម្នាក់ឯងនៅពេលដែលពួកគេជួបនឹងបញ្ហាជាមួយគ្រូឬជម្លោះផ្សេងៗជាមួយមិត្តរួមថ្នាក់ យើងមើលឃើញថាមានការកើនឡើងនៃកម្រិតអរម៉ូន cortisol និងការធ្លាក់ចុះនៃអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងមានតម្លៃ”។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានសួរក្មេងប្រុស ៥៥នាក់ និងក្មេងស្រី ៤៨នាក់ ដែលរៀនថ្នាក់ទី ៥ និងទី ៦ ដើម្បីកត់ត្រាអារម្មណ៍និងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេរយៈពេល ៤ថ្ងៃ។ កម្រិត cortisol (អរម៉ូនស្ត្រេស) របស់កុមារ ក៏ត្រូវបានពិនិត្យមើលជាប្រចាំតាមរយៈការធ្វើតេស្តទឹកមាត់។
ការសិក្សាបានរកឃើញថា កម្រិត cortisol បានកើនឡើងនិងការឱ្យតម្លៃលើខ្លួនឯងធ្លាក់ចុះ នៅពេលដែលកុមារជួបប្រទះនឹងបទពិសោធន៍អវិជ្ជមាន។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមានវត្តមានមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់គេនៅពេលដែលមានបញ្ហា កម្រិត cortisol និងអារម្មណ៍នៃការឱ្យតម្លៃលើខ្លួនឯងប្រែប្រួលតិចតួចតែប៉ុណ្ណោះ។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានសម្គាល់ថាអ្វីដែលកើតឡើងក្នុងវ័យកុមារអាចមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងវ័យជំទង់ រួមទាំងការមានអារម្មណ៍នៃការឱ្យតម្លៃខ្លួនទាបផងដែរ។
សាស្ត្រាចារ្យ ប៊ូកូស្គី បានពន្យល់ថា “ប្រតិកម្មសរីរសាស្ត្រនិងចិត្តសាស្ត្ររបស់យើងទៅលើបទពិសោធន៍អវិជ្ជមានក្នុងវ័យកុមារមានឥទ្ធិពលទៅលើជីវិតនៅថ្ងៃអនាគត។ កម្រិតលើសនៃអរម៉ូន cortisol ច្រើនពេក អាចបង្ករឱ្យមានការប្រែប្រួលផ្នែកសរីរសាស្ត្រ រួមទាំងការសង្កត់លើប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ និងការធ្លាក់ចុះនៃការកកើតនៃឆ្អឹង។ ការកើនឡើងនៃភាពតានតឹង អាចកាត់បន្ថយការវិវត្តន៍របស់កុមារ”។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនិយាយថា ការសិក្សាពីមុនក៏បានរកឃើញថាការមានទំនាក់ទំនងមិត្តភក្តិអាចជួយការពារពីការសម្លុតគំរាមកំហែង ការមិនឱ្យចូលរួមក្នុងក្រុម និងទម្រង់នៃការរំលោភបំពានផ្សេងទៀត។