ការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីមួយរកឃើញថា និស្សិតផ្ញើរសារលេងនៅក្នុងម៉ោងរៀនជាញឹកញាប់ ដែលវាអាចប៉ះពាល់ដល់សមត្ថភាពក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់និងការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះបានសុំឱ្យនិស្សិតនៅមហាវិទ្យាល័យ Pittsburgh ឱ្យបំពេញកម្រងសំណួរដែលបានសួរពួកគេពីចំនួនសារដែលពួកគេផ្ញើរចេញនិងទទួលក្នុងម៉ោងរៀននិងកម្រិតដែលពួកគេរៀនបាននៅក្នុងថ្នាក់។
ជាមធ្យម និស្សិតអានសារចំនួន ២,៦ និងទទួលសារ ២,៤ នៅក្នុងម៉ោងរៀន។
និស្សិតដែលផ្ញើរសារតិចនៅក្នុងម៉ោងរៀនហាក់ដូចជាអ្នកដែលអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានច្រើនជាងអ្នកដទស ហើយពួកគេនិយាយថាបានយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើការបង្រៀនរបស់គ្រូបានច្រើន។ អ្នកដែលគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងនិងយកចិត្តទុកដាក់លើការបង្រៀនរបស់គ្រូបានច្រើន បានទទួលពិន្ទុល្អ ហើយមានអារម្មណ៍ថាពួកគេបានរៀនសូត្រច្រើននៅក្នុងថ្នាក់ជាងអ្នកដែលមានការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានទាប។
ការសិក្សាបានចេញផ្សាយក្នុងអ៊ីនធើណេត ហើយនឹងចេញក្នុងច្បាប់ខែកក្កដា របស់សារពត៌មាន Communication Education។
សាស្ត្រាចារ្យ Fang-Yi Flora Wei បាននិយាយថា “យើងដឹងពីការស្រាវជ្រាវពីមុនថា និស្សិតដែលមានទម្លាប់លេងសារជាប្រចាំនឹងបន្តទម្លាប់លេងសារនៅក្នុងម៉ោងរៀន។ ឥលូវយើងឃើញថា ការលេងសារនៅក្នុងម៉ោងរៀនប៉ះពាល់ដល់សមត្ថភាពក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់របស់និស្សិត”។
សាស្ត្រាចារ្យ Wei បានបន្តថា “និស្សិតទាំងនោះជឿថាពួកគេអាចធ្វើការងារជាច្រើនក្នុងពេលដែលពួកគេកំពុងរៀន ដូចជាការស្តាប់គ្រូនិងការសរសេរសារក្នុងពេលតែមួយ។ ប៉ុន្តែកង្វល់របស់យើងគឺមិនមែនថាតើសិស្សអាចរៀននៅពេលដែលពួកគេធ្វើការងារច្រើនក្នុងពេលតែមួយឬយ៉ាងណានោះទេ កង្វល់របស់យើងគឺតើពួកគេអាចរៀនបានកម្រិតណាប្រសិនបើពួកគេមិនបានផ្តល់ការយកចិត្តទុកដាក់ពេញលេញទៅលើការបង្រៀន”។
គាត់មិនជឿថាការហាមមិនឱ្យសរសេរសារក្នុងម៉ោងរៀនគឺជាវិធីសាស្ត្រដែលមានប្រសិទ្ធភាពដូចជាការដែលគ្រូបង្រៀនប្រើវិធីសាស្ត្របង្រៀនដែលមានទំនាក់ទំនងរវាងសិស្សនិងគ្រូ ឬវិធីសាស្ត្រផ្សេងៗដែលអាចទាក់ទាញនិងរក្សាការយកចិត្តទុកដាក់របស់និស្សិតនោះទេ។