តាមរយៈការសិក្សាថ្មីមួយបានបង្ហាញថា ការធ្វើសកម្មភាពរាងកាយអាចជួយការពារភ្នែករបស់អ្នកពីជំងឺដក់ទឹកក្នុងភ្នែក។
ជំងឺដក់ទឹកក្នុងភ្នែក គឺជាជំងឺមួយបណ្តាលអោយងងឹតភ្នែក, វាវិវត្តន៍នៅពេលដែលសម្ពាធទឹកនៅក្នុងភ្នែកកើនឡើង និងធ្វើអោយខូចខាតសរសៃវិញាណប្រស្រីភ្នែក។
ក្នុងការសិក្សានេះ, អ្នកស្រាវជ្រាវបានមើលទៅលើការផ្សារភ្ជាប់គ្នារវាងសកម្មភាពរាងកាយ និងសម្ពាធទឹកនៅក្នុងភ្នែកលើបុរស និងស្ត្រីចំនួន ៥.៦៥០នាក់ ដែលមានអាយុស្ថិតនៅចន្លោះ ៤៨ឆ្នាំ ទៅ ៩០ឆ្នាំ នៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស។ អ្នកចូលរួមត្រូវបានគេវាយតម្លៃនៅចន្លោះឆ្នាំ ១៩៩៣ ទៅ ១៩៩៧ និងម្តងទៀតនៅចន្លោះឆ្នាំ ២០០៦ ទៅ ២០១០។ ពួកគេផ្តល់ព័ត៌មានអំពីការងាររបស់ពួកគេ និងពេលទំនេរដែលពួកគេបានធ្វើលំហាត់ប្រាណ, ពួកគេត្រូវបានចែកចូលនៅក្នុងប្រភេទនៃអ្នកដែលមិនមានសកម្មភាព, មិនមានសកម្មភាពមធ្យម, មានសកម្មភាពមធ្យម និងមានសកម្មភាព។ សម្ពាធទឹករបស់ពួកគេត្រូវបានតាមដានជាច្រើនឆ្នាំ។
ការសិក្សាបានរកឃើញថា ការធ្វើលំហាត់ប្រាណមធ្យមដែលមានរយៈពេលប្រហែលជា ១៥ឆ្នាំ ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃការថយចុះសម្ពាធទឹកនៅក្នុងភ្នែក ២៥%, ដែលជាកត្តាហានិភ័យចម្បងនៃជំងឺដក់ទឹកក្នុងភ្នែក។
ការសិក្សានេះត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុង Investigative Ophthalmology & Visual Science។
អ្នកនិពន្ធ វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ូល ហ្វសស្ត័រ (Paul Foster)នៃមហាវិទ្យាល័យចក្ខុសាស្ត្រក្នុងទីក្រុង ឡុងបាននិយាយថា វាលេចឡើងថា សម្ពាធទឹកនៅក្នុងភ្នែកត្រូវបានកំណត់យ៉ាងធំដោយភាពសមស្របនៃប្រព័ន្ធបេះដូង និងសរសៃឈាមផងដែរ។ យើងមិនអាចណែនាំទៅលើមូលហេតុបានទេ ប៉ុន្តែមានការផ្សារភ្ជាប់មួយចំនួននៅចន្លោះ ជីវិតដែលស្រណុកសុខស្រួលពេក និងកត្តាដែលបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺដក់ទឹកក្នុងភ្នែក។
ហ្វសស្ត័របាននិយាយថា កត្តាហានិភ័យនៃការប្រែប្រួលតែមួយគត់សម្រាប់ជំងឺដក់ទឹកក្នុងភ្នែកគឺសម្ពាធទឹកនៅក្នុងភ្នែក ដែលត្រូវបានថយចុះដោយថ្នាំ, ការបាញ់ឡាសឺរ ឬការវះកាត់។ យើងជឿទៅលើការសិក្សារបស់យើងដែលឆ្ពោះទៅរកមធ្យោបាយថ្មីនៃការថយចុះហានិភ័យនៃជំងឺដក់ទឹកក្នុងភ្នែក, តាមរយៈរក្សាសកម្មភាពរាងកាយ។ នេះគឺជាមធ្យោបាយមួយដែលមនុស្សអាចចូលរួមក្នុងការបន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺដក់ទឹកក្នុងភ្នែក និងបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរដទៃទៀត។