ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបាននិយាយថា សេនេទិចរបស់មនុស្សមួយចំនួនជម្រុញអោយពួកគេមានហានិភ័យខ្ពស់នៃភាពធាត់។
ជាពិសេសហានិភ័យគឺខ្ពស់សម្រាប់អ្នកដែលរីកធំធាត់លឿនពេកអំឡុងពេលកុមារភាព។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានបន្ថែមថា ប៉ុន្តែការមានហានិភ័យនៃសេនេទិចមិនសន្មត់ដាច់ខាតថាមានការធាត់ពេកនោះទេ។
អ្នកដឹកនាំនិពន្ធ ដានីញ៉េល ប៊ែលស្គី (Daniel Belsky) ជាអ្នកស្រាវជ្រាវខាងផ្នែកចិត្តសាស្ត្រ និងវិទ្យាសាស្ត្រប្រសាទសាស្ត្រនៅឯសាកលវិទ្យាល័យ Duke បាននិយាយថា កុមារជាច្រើនដែលមានហានិភ័យនៃសេនេទិចខ្ពស់មិនក្លាយទៅជាធាត់ ហើយកុមារមួយចំនួនទៀតដែលមានហានិភ័យនៃសេនេទិចទាបប្រែក្លាយទៅជាធាត់ទៅវិញ។
ចំពោះការស្រាវជ្រាវ, ក្រុមរបស់ប៊ែលស្គីបានប្រមូលទិន្នន័យលើមនុស្សជាង ១.០០០នាក់ ដែលបានកើតនៅចន្លោះខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៧២ ដល់ខែ មិនា ឆ្នាំ ១៩៧៣ នៅប្រទេសញូវហ្សឺលែន។ មនុស្សទាំងនោះត្រូវបានគេតាមដានក្នុងរយៈពេលជិត ៤០ឆ្នាំ។
ក្នុងអំឡុងពេលនោះ អ្នកស្រាវជ្រាវបានមើលលើសេនេទិចនៃភាពធាត់ដែលត្រូវបានរកឃើញថាតើបានជះឥទ្ធិពលលើការលូតលាស់ និងការវិវត្តនៃបុគ្គលទាំងនោះយ៉ាងដូចម្តេច។
ពួកគេបានរកឃើញថា កុមារដែលមានកត្តាហានិភ័យនៃសេនេទិចខ្ពស់គឺងាយនឹងធាត់ចន្លោះ ១,៦ដង ទៅ ២,៤ដង នៅពេលពេញវ័យជាងកុមារដែលមានហានិភ័យនៃសេនេទិចទាប។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានសម្គាល់ឃើញថា លើសពីនេះទៅទៀត, កុមារដែលមានហានិភ័យនៃសេនេទិចខ្ពស់បានចាប់ផ្តើមឡើងទម្ងន់ឆាប់ជាងកុមារដែលមានហានិភ័យទាប។
ក្រុមរបស់ ប៊ែលស្គី បានរកឃើញថា បន្ថែមពីលើនេះ, កុមារដែលមានហានិភ័យខ្ពស់នៃការធាត់ដែលរីកលូតលាស់លឿន ងាយនឹងធាត់ស្របពេលដែលកុមារស្រដៀងគ្នានេះដែលរីកលូតលាស់យឺតហាក់ដូចជាមិនសូវជាងាយធាត់។
ប៊ែលស្គី បាននិយាយថា ការស្រាវជ្រាវរបស់យើងបានបង្ហាញថា សូម្បីតែអ្នកដែលមានការជម្រុញពីសេនេទិចដែលនឹងក្លាយជាធាត់ក៏ពិតមែននោះ, តែមានរឿងជាច្រើនទៀតដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីបន្ថយហានិភ័យនោះ។ ចំពោះកុមារដែលញ៉ាំអាហារដែលផ្តល់សុខភាព និងមានសកម្មភាពលឿននៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ,កត្តាសេនេទិចទាំងនេះជម្រុញអោយមានហានិភ័យតិចក្នុងការធាត់ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេទៅវិញ។