ពួកគេបាននិយាយថា លេខ១គឺជាលេខដែលនៅតែម្នាក់ឯងជាងគេ, ប៉ុន្តែវាក៏អាចក្លាយជារឿងស្លាប់ជាងគេផងដែរ។
ការស្រាវជ្រាវថ្មី២បានបង្ហាញថា ការរស់នៅម្នាក់ឯង ឬការនៅដាច់ពីគេអាចបង្កើនហានិភ័យនៃការស្លាប់ដល់មនុស្សពីជំងឺបេះដូង ឬមូលហេតុដទៃទៀត។
ចំពោះការស្រាវជ្រាវមួយ, មនុស្សដែលមានជំងឺបេះដូងដែលបានរស់នៅតែម្នាក់ឯក ហាក់ដូចជាស្លាប់ច្រើនជាងអ្នកដែលរស់នៅជាមួយអ្នកដទៃ។ ការស្រាវជ្រាវទី២បានបង្ហាញថា មនុស្សដែលមានអាយុច្រើនជាង៦០ឆ្នាំគឺមានហានិភ័យខ្ពស់នៃការថយចុះមុខងារប្រចាំថ្ងៃ ឬស្លាប់ប្រសិនបើពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមិនអាចនៅជាមួយគេបាន, ឬចង់នៅដាច់ឆ្ងាយពីគេ ឬកង្វះមិត្តភាពនោះ។ ការស្រាវជ្រាវទាំងពីរនេះត្រូវបានចេញផ្សាយនៅថ្ងៃទី១៨ ខែមិថុនានេះនៅក្នុង Archives of Internal Medicine។
វេជ្ជបណ្ឌិត ដីផាក បាត(Deepak Bhatt) ជាប្រធាននៃកម្មវិធីអន្តរាគមន៍ជំងឺបេះដូងនៅឯមន្ទីរពេទ្យស្ត្រី និង Bringham នៅក្នុងទីក្រុងប៊ុស្តុនបាននិយាយថា ការរស់នៅតែម្នាក់ឯងអាចជាកត្តាហានិភ័យសម្រាប់លទ្ធផលអាក្រក់ៗ។ អ្នកស្រាវជ្រាវមិនបានសួរថាតើនេះគឺជាជម្រើស ឬថាតើពួកគេបានបាត់បង់ដៃគូរ ឬមានមនុស្សជាទីស្រលាញ់ឬយ៉ាងណានោះទេ។
ប៉ុន្តែគាត់បាននិយាយថា មនុស្សអាចជាមនុស្សដែលនៅតែឯង និងមិននៅតែឯង, ហើយរស់នៅតែឯង ឬមិនរស់នៅតែឯង។ បើមិនមើលពីហេតុផលទេនោះ, ការនៅតែឯងអាចគួរតែទង់ជាតិក្រហមសម្រាប់គ្រូពេទ្យដើម្បីសួរព័ត៌មានបន្ថែម។
មានហេតុផលជាច្រើនដែលការរស់នៅតែម្នាក់ឯង ឬមានអារម្មណ៍កណ្តោចកណ្តែងអាចបង្កើនហានិភ័យសម្រាប់បញ្ហាសុខភាព និងស្លាប់នោះ។ គាត់បាននិយាយថា ប្រសិនបើអ្នកមានការគាំងបេះដូង ឬមិនមានថ្នាំទេនោះ ហើយមិនមានវេជ្ជបញ្ជាក្នុងការទិញថ្នាំ, អ្នកនឹងមានបញ្ហាជាក់ជាពុំខាន។ ប្តី ឬប្រពន្ធ និងកូនរបស់អ្នកអាចមិនមានថ្នាំ និងទទួលថ្នាំសម្រាប់អ្នក, ហើយបន្ទាប់មកអ្នកហាក់ដូចជាមិនសូវជាមានបញ្ហាទៅវិញ។
គាត់បាននិយាយថា អ្វីដែលបន្ថែមនោះ, អ្នកដែលនៅម្នាក់ឯង អាចហាក់ដូចជាងាយនឹងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ នេះនឹងធ្វើអោយពួកគេមិនសូវជាយកចិត្តទុកដាក់លើខ្លួនរបស់ពួកគេ ដែលអាចបង្កើនហានិភ័យនៃការស្លាប់ពីមូលហេតុនានា។ បាតបាននិយាយថា បន្ទាត់ចុងក្រោយគឺថា គ្រូពេទ្យគួរតែទទួលបានពីប្រវត្តិសង្គមដ៏ល្អ។
ចំពោះការស្រាវជ្រាវទី២, វេជ្ជបណ្ឌិត កាឡា ភឺរីស៊ីនុតូ(Carla Perissinotto) មកពីសាកលវិទ្យាល័យកាលីហ្វញ៉ា, ក្នុងទីក្រុងសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូបានរកឃើញថា ភាពឯកកោត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការកើនឡើងហានិភ័យនៃការស្លាប់អំឡុងពេលការតាមដានក្នុងរយៈពេល៦ឆ្នាំ។ អ្វីបន្ថែមនោះគឺ ការឯកោក៏ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងការថយចុះមុខងារផ្សេងៗផងដែរ។
វេជ្ជបណ្ឌិត នីកា ហ្គូលបឺក(Nieca Goldberg) ជាសាស្ត្រាចារ្យរងខាងផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ Leon H. Carney Division of Cardiology នៅឯមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រ NYU Langone និងជាប្រធានផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រនៅឯមជ្ឈមណ្ឌល Joan H. Tisch `ក្នុងទីក្រុងញូវយ៉កបាននិយាយថា ជាមួយគ្នានេះដែរ, ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ការដាច់ចេញពីសង្គមត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងអត្រានៃការស្លាប់ដោយជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងចំពោះអ្នកដែលមានជំងឺបេះដូង។