ការស្រាវជ្រាវរបស់ជនជាតិដាណឺម៉ាកបានបង្ហាញថា ការដើរលឿន និងការរត់យឺតៗជារៀងរាល់ថ្ងៃអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង និងជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលបានប្រហែល៥០% ប៉ុន្តែការដើររយៈពេលមួយម៉ោងជារៀងរាល់ថ្ងៃមិនមានការខុសប្លែកគ្នានោះទេ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបាននិយាយថា ការស្រាវជ្រាវរបស់ពួកគេបានបង្ហាញថា កម្រិតនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណជាជាងរយៈពេលនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណគឺជាអ្វីដែលការពារប្រឆាំងនឹងជំងឺមេតាប៉ូលីស ដែលសំដៅទៅលើការបូកបញ្ចូលគ្នានៃកត្តាដូចជា សម្ពាធឈាមខ្ពស់, កម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាមកើនឡើង, កម្រិតជាតិខ្លាញ់នៅក្នុងឈាមមិនធម្មតា និងភាពធាត់ ដែលបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង, ជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល។
អ្នកស្រាវជ្រាវ អេវា ប្រ៊េសខត (Eva Prescott) និងមិត្តរួមការងាររបស់គាត់នៅសាកលវិទ្យាល័យ Bispebjerg ក្នុងទីក្រុង Copenhagen បានមើលលើមនុស្សពេញវ័យជនជាតិដាណឺម៉ាកជាង ១០.០០០នាក់ដែលមានអាយុពី ២១ឆ្នាំ ទៅ៩៨ឆ្នាំ ដែលត្រូវបានគេវាយតម្លៃដំបូងនៅចន្លោះឆ្នាំ ១៩៩១ ដល់ឆ្នាំ១៩៩៤ និងបន្ទាប់មកបានតាមដានរយៈពេលលើសពី១០ឆ្នាំ។ ចំពោះការវាយតម្លៃដំបូង, ប្រហែល២០%នៃស្ត្រី និង២៧%នៃបុរសមានជំងឺមេតាបូលីក។
ចំពោះការចាប់ផ្តើមនៃការស្រាវជ្រាវ, អ្នកដែលមិនសូវជាធ្វើសកម្មភាពនានា ហាក់ដូចជាងាយនឹងមានជំងឺនេះ។ ប្រហែល១/៣នៃស្ត្រីដែលមិនធ្វើសកម្មភាពនានា និង៣៧%នៃបុរសដែលមិនធ្វើសកម្មភាពនានា មានជំងឺមេតាបូលីក បើធៀបទៅនឹងស្ត្រីដែលធ្វើសកម្មភាពគឺ ១០% និង១៤%នៃបុរសដែលធ្វើសកម្មភាព។
នៅបញ្ចប់នៃការស្រាវជ្រាវ, ជំងឺមេតាប៉ូលីកបានវិវត្តប្រហែល១៥%នៃអ្នកដែលមិនមានរោគសញ្ញានៃជំងឺនេះនៅពេលចាប់ផ្តើមនៃការស្រាវជ្រាវ។ ជំងឺនេះបានវិវត្តប្រហែល១៩%នៃអ្នកដែលមិនធ្វើសកម្មភាព និង១២%នៃអ្នកដែលធ្វើសកម្មភាពខ្លាំងក្លា។
ការស្រាវជ្រាវចុងក្រោយបានបង្ហាញថា វាមិនត្រឹមតែបរិមាណនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណប៉ុណ្ណោះទេ, ប៉ុន្តែកម្រិតនៃការធ្វើលំហាត់ប្រាណក៏ជួយបន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺមេតាប៉ូលីកផងដែរ។ ការដើរលឿនកាត់បន្ថយហានិភ័យបានដល់ទៅ៥០% និងការរត់យឺតៗកាត់បន្ថយហានិភ័យបានដល់ទៅ៤០% ខណៈពេលការដើររយៈពេលមួយម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃៗមិនមានអ្វីខុសប្លែកបន្តិចសោះ៕