ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបានបង្ហាញថា មិនគ្រប់កុមារទាំងអស់ដែលទទួលរងនឹងគ្រោះថ្នាក់ពោះចាំបាច់ ត្រូវការ ការថតស្កេនពោះនោះទេ។អ្នកស្រាវជ្រាវដែលមកពីសាកលវិទ្យាល័យកាលីហ្វញ៉ាបាននិយាយថា ប្រសិនបើគ្រូពេទ្យនៅផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់វាយតម្លៃកត្តា៧នៅពេលដែលមើលទៅលើកុមារជាមួយនឹងប្រភេទនៃគ្រោះថ្នាក់នេះ, ពួកគេអាចការពារកុមារទាំងនោះពីការថតដែលមិនចាំបាច់នេះ។
ការស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានចេញផ្សាយក្នុង Annals of Emergency Medicine, បានមើលទៅលើកុមារជាង ១២.០០០នាក់ដែលត្រូវបានព្យាបាលនៅផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់ចំពោះគ្រោះថ្នាក់លើពោះ។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានសម្គាល់ឃើញពីកត្តាដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងកត្តាចំពោះគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរដែលតម្រូវអោយមានអន្តរាគមន៍ភ្លាមៗ។
នៅពេលដែលវាយតម្លៃកុមារអំពីគ្រោះថ្នាក់ពោះដូចជា អ្នកដែលគ្រោះថ្នាក់ដោយសារគ្រោះថ្នាក់ឡាន ឬកង់, ដោយសារធ្លាក់ពីលើទីខ្ពស់នោះ, អ្នកស្រាវជ្រាវបានសង្កេតឃើញថា គ្រូពេទ្យជំនាញមើលហេតុនៃគ្រោះថ្នាក់លើពោះ ឬទ្រូង, ការប្រែប្រួលសរសៃវិញាណ, ការឈឺ ឬតឹងពោះ, សម្លឹងនៃការដកដង្ហើមមិនធម្មតា និងក្អួត។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានសម្គាល់ឃើញថា កុមារដែលមិនមានកត្តាខាងលើនេះ, មានតែ០,១%ប៉ុណ្ណោះដែលចាំបាច់ក្នុងការថតស្គេនពោះ។ ពួកគេបានបន្ថែមថា ភាគច្រើននៃករណីទាំងនេះ, ស្គេនហាក់ដូចជាមិនផ្តល់ព័ត៌មានដែលមានប្រយោជន៍នោះទេ។
ជេម ហ៊ូល (James Holmes) ជាសាស្ត្រាចារ្យខាងផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់នៅសាលាវេជ្ជសាស្ត្រ UC Davis បាននិយាយថា ស្គេនពាក់ព័ន្ធទៅនឹងហានិភ័យនៃការប៉ះពាល់នឹងកាំរស្មីវិទ្យុសកម្ម, ជាពិសេសចំពោះកុមារជាងការប៉ះពាល់កាំរស្មីនោះទៅលើមនុស្សពេញវ័យ។ ឥលូវយើងក៏បានកំណត់ពីចំនួននៃអ្នកជំងឺកុមារដែលមិនទទួលបានប្រយោជន៍ពីការថតស្គេនដែលជាជំហ៊ានសំខាន់ក្នុងការបន្ថយការប៉ះពាល់ទៅនឹងកាំរស្មីវិទ្យុសកម្ម។
អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានសម្គាល់ឃើញថា កត្តា៧ដែលពួកគេបានកំណត់នោះអាចជួយគ្រូពេទ្យអោយប្រើប្រាស់ការថតស្កេន ប៉ុន្តែវត្តមានមួយនៃកត្តាទាំងនោះមិនគួរធ្វើតេស្តស្គេននេះនោះទេ។ ពួកគេបានបញ្ជាក់ថា គ្រូពេទ្យត្រូវតែប្រើការយល់ដឹង និងពិចារណាលើតេស្តមន្ទីរពិសោធន៍, អេកូ និងការតាមដានដើម្បីកំណត់ថាតើពេលណាដែលស្កេនគួរតែត្រូវបានប្រើប្រាស់នោះ៕