តើការអង្គុយលើសាឡុង និងកៅអីអាចផ្តល់ផលអាក្រក់ដល់សុខភាពរបស់អ្នកមែនឬ? ការស្រាវជ្រាវថ្មីបានបង្ហាញថា នៅពេលដែលការចំណាយពេលអង្គុយកើនឡើង, ដូចនេះវាក៏បង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ផងដែរ។
អ្នកស្រាវជ្រាវជនជាតិអង់គ្លេសបាននិយាយថា ការប្រាប់មនុស្សអោយជៀសវាងពីការអង្គុយអាចមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបន្ថយជំងឺទឹកនោមផ្អែមជាជាងប្រាប់ពួកគេអោយធ្វើលំហាត់ប្រាណបន្ថែម។
អ្នកជំងឺត្រូវបានគេផ្តល់ដំបូន្មានអោយធ្វើលំហាត់ប្រាណកម្រិតមធ្យម ទៅកម្រិតធ្ងន់ក្នុងរយៈពេលយ៉ាងហោចណាស់១៥០នាទីក្នុងមួយសប្តាហ៍ដើម្បីអោយកាយសម្បទារឹងមាំ និងជៀសវាងពីការធាត់ និងជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ប៉ុន្តែការស្រាវជ្រាវ២បានបង្ហាញថា ការបន្ថយរយៈពេលនៃការអង្គុយ៩០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃអាចផ្តល់អោយមានសុខភាពល្អផងដែរ។ការស្រាវជ្រាវត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងកាសែត Diabetologia។
ជូសេហ្វ ហ៊េនសាន់ (Joseph Henson) ដែលមកពីសាកលវិទ្យាល័យ Leicester បាននិយាយថា ម៉ោងដែលមនុស្សចំណាយពេលអង្គុយនៅផ្ទះក៏ដូចនៅកន្លែងធ្វើការនោះគឺជាយុទ្ធសាស្ត្រមួយដែលមានប្រយោជន៍ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ហ៊េនសាន់បានបន្ថែមថា លើសពីនេះទៅទៀត, ពេលដែលមិនធ្វើការអ្វីទាំងអស់គឺដើរតួរនៅក្នុងការងារប្រចាំថ្ងៃផងដែរ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើការស្រាវជ្រាវ២លើមនុស្សពេញវ័យ១៥៣នាក់។ មួយពាក់ព័ន្ធនឹងមនុស្សពេញវ័យដែលមានអាយុជាមធ្យម៣៣ឆ្នាំ ខណៈពេលដែលការស្រាវជ្រាវមួយទៀតពាក់ព័ន្ធទៅនឹងមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលមានអាយុជាមធ្យម៦៥ឆ្នាំ។ ក្នុងការស្រាវជ្រាវនីមួយៗ, អ្នកស្រាវជ្រាវបានប្រៀបធៀបពេលដែលចំណាយពេលអង្គុយ ក៏ដូចជាចំនួនពេលនូវពេលធ្វើលំហាត់ប្រាណពីកម្រិតមធ្យមទៅកម្រិតធ្ងន់ ប្រឆាំងទៅនឹងកត្តាហានិភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ការចំណាយពេលអង្គុយត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការកើនឡើងកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងឈាម និងកម្រិតកូឡេស្តេរ៉ុល ហើយកត្តាហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមទៀតផងដែរក្រោយពីបានបង្គ្រប់វិញដោយការធ្វើលំហាត់ប្រាណនោះ។
ហ៊េនសាន់បាននិយាយថា កម្មវិធីការពារជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងអាចមើលទៅលើតំបន់ដែលមានហានិភ័យខ្ពស់នៃជំងឺបេះដូង និងជំងឺមេតាប៉ូលីស។ គាត់បានបន្ថែមថា ការសួរអំពីការធ្វើលំហាត់ប្រាណអាចជួយបាន ប៉ុន្តែការធ្វើអន្តរាគមន៍អាចរឹតតែមានប្រសិទ្ធភាពប្រសិនបើបុគ្គលត្រូវបានជម្រុញអោយអង្គុយតិច និងដើរច្រើន៕
