ការស្រាវជ្រាវថ្មីមួយបានបង្ហាញថា កុមារដែលកើតលើម្តាយដែលរស់នៅជិតផ្លូវធំខណៈពេលដែលមានផ្ទៃពោះ គឺប្រឈមមុខខ្ពស់ទៅនឹងហានិភ័យក្នុងការវិវត្តទៅជាការឆ្លងលើផ្លូវដង្ហើមមុននឹងដល់អាយុ៣ឆ្នាំ។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានមើលទៅលើទាំងម្តាយ និងកូន១.៣០០គូរ។ គ្រប់ម្តាយទាំងអស់បានចាប់ផ្តើមចូលរួមក្នុងការស្រាវជ្រាវខណៈពេលដែលពួកគេស្ថិតនៅក្នុងត្រីមាសដំបូងនៃការមានផ្ទៃពោះរបស់ពួកគេ។ប្រហែល៦%នៃម្តាយបានរស់នៅជិត១០០ម៉ែត្រពីផ្លូវធំ, ស្របពេលដែល៧%ដទៃទៀតរស់នៅចន្លោះពី១០០ម៉ែត្រ ទៅ២០០ម៉ែត្រ។ ប្រហែលជា១/៣នៃម្តាយបានរស់នៅពី២០០ម៉ែត្រ ទៅ១.០០០ម៉ែត្រ ខណៈពេលដែលអ្នកនៅសល់ពីនោះរស់នៅឆ្ងាយពី១.០០០ម៉ែត្រពីផ្លូវធំ។
ក្នុងចំនោមកូនរបស់ពួកគេ, ប្រហែល៥៣%បានទទួលរងនូវជំងឺឆ្លងលើផ្លូវដង្ហើម រួមមានជំងឺរលាកសួត, ជំងឺរលាកទងសួត ឬជំងឺរលាកបំពង់កនៅអាយុ៣ឆ្នាំ។កូននៃម្តាយដែលរស់នៅជិតបំផុតពីផ្លូវធំ មានការកើនឡើងហានិភ័យលើសពី១,៧៤ដងនៃការឆ្លងមេរោគបើធៀបទៅនឹងអ្នកដែលរស់នៅឆ្ងាយបំផុត។ កុមារដែលម្តាយរស់នៅពី១០០ម៉ែត្រ ទៅ២០០ម៉ែត្រពីផ្លូវធំមានការកើនឡើងហានិភ័យដល់ទៅ១,៤៩ដង។
ការស្រាវជ្រាវគឺជាការពិតទោះបីជាបានមើលពីកត្តាមួយចំនួនដូចជា ការជក់បារីចំពោះម្តាយអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ, ការជក់បារីក្រោយសម្រាល, ការបំបៅដោះកូន, ការមើលថែទាំកូន, វត្តមានរបស់កុមារដទៃទៀតនៅក្នុងផ្ទះជាដើម។
វេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ារី រ៉ាយ (Mary Rice) បាននិយាយថា ការផ្សារភ្ជាប់រវាងការប៉ះពាល់បារីនៅក្នុងពោះ និងការនៅខាងក្រៅផ្ទះ និងលទ្ធផលនៃផ្លូវដង្ហើមរបស់ទារក គឺជារឿងដែលធ្វើបានល្អ ប៉ុន្តែទំនាក់ទំនងនៃខ្យល់ពុលមុនកើតទៅនឹងហានិភ័យនៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមចំពោះកុមារ គឺមិនត្រូវបានគេស្រាវជ្រាវបានល្អនោះទេ៕