នេះជាការជំរុញទឹកចិត្តដ៏ល្អ ដើម្បីក្រោកឈរ និងផ្លាស់ទីលំនៅកាន់តែច្រើន។ ការសិក្សាថ្មីមួយដែលត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីសរសៃប្រសាទបានរកឃើញថាអ្នកដែលមិនមានសកម្មភាពរាងកាយនៅពាក់កណ្តាលជីវិតមានខួរក្បាលខ្សោយជាងមិត្ត របស់ពួកគេនៅ ២០ ឆ្នាំក្រោយ។
នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវថ្មីអ្នកស្រាវជ្រាវបានមើលទៅលើបុរស និងស្ត្រី ១.៥៨៣នាក់ ដែលមិនមានជំងឺវង្វេង ឬជំងឺបេះដូង គឺ ពួកគេបានធ្វើការលើម៉ាស៊ីនហាត់ប្រាណ ដើម្បីវាយតម្លៃពីកម្រិតកាយសម្បទារបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មក ២០ឆ្នាំក្រោយមក ប្រជាជននៅក្នុងការស្រាវជ្រាវបានធ្វើតេស្តិ៍ហាត់ប្រាណលើម៉ាស៊ីនហាត់ប្រាណមួយទៀត និងមានការស្កេនខួរក្បាល។
ការស្កេនខួរក្បាលបានបង្ហាញថា មនុស្សដែលមានសមត្ថភាព ធ្វើលំហាត់ប្រាណទាបបានកំណត់ថាចំនួនពេលវេលាដែលមនុស្សអាចហាត់ប្រាណលើម៉ាស៊ីនហាត់ប្រាណមុនពេលចង្វាក់បេះដូងឈានដល់កម្រិតជាក់លាក់មួយពោល គឺនៅពាក់កណ្តាលជីវិតទំនងជាមានខួរក្បាលខ្សោយជាងពេលក្រោយ បើប្រៀបធៀបនឹងមនុស្សដែលធ្លាប់ហាត់ប្រាណកម្រិតខ្ពស់នៅវ័យកណ្តាល។ ពួកគេក៏បានរកឃើញថាអ្នកដែលមានសម្ពាធឈាមនិងចង្វាក់បេះដូងកើនឡើងខ្លាំងអំឡុងពេលហាត់ប្រាណទំនងជាមានខួរក្បាលខ្សោយជាងមុន។
សម្ពាធឈាមខ្ពស់ជាងកម្រិតមធ្យម និងចង្វាក់បេះដូងលោតខ្ពស់ អាចបង្ហាញពីកង្វះកាយសម្បទារឹងមាំ។
មនុស្សនៅក្នុងការសិក្សាមានតែការស្កេនខួរក្បាលនៅចុងបញ្ចប់នៃការសាកល្បងដែលមានន័យថាអ្នកស្រាវជ្រាវមិនអាចនិយាយបានថាតើខួរក្បាលរបស់ពួកគេខ្សោយឬឈ្លៀសវៃ ជាងមុន ឫយ៉ាងណា។ ប៉ុន្តែការស្រាវជ្រាវកន្លងមកបានបង្ហាញថាការធ្វើលំហាត់ប្រាណធ្វើឱ្យខួរក្បាលអាចទប់ទល់នឹងការថយចុះការយល់ដឹង។
អ្នកនិពន្ធនិយាយថាវាមិនទាន់ត្រូវបានគេដឹងថាតើចំណុចអ្វីខ្លះនៅក្នុងលំហាត់ជីវិតគឺមានសារៈសំខាន់បំផុតចំពោះបរិមាណខួរក្បាល៕