ការស្រាវជ្រាវថ្មីបានរំលឹកបុរសដែលមានលិង្គមិនឡើងរឹងថា វាមានការជួយដោយមិនតម្រូវអោយមានវេជ្ជបញ្ជាពីគ្រូពេទ្យនោះទេ ដែលការព្យាបាលទាំងនោះតាមរយៈចំណីអាហារ, ការធ្វើលំហាត់ប្រាណ និងការប្រែប្រួលរបៀបរស់នៅ។
ការសម្រកទម្ងន់, ការញ៉ាំអាហារដែលប្រសើរ, ការធ្វើលំហាត់ប្រាណ, ការផឹកស្រាតិច និងគេងអោយបានច្រើនសុទ្ធតែអាចជួយបញ្ហានោះ។ នេះដោយយោងតាមការស្រាវជ្រាវដែលត្រូវបានចេញផ្សាយនៅក្នុង Journal of Sexual Medicine។
លិង្គមិនឡើងរឹង និងការថយចុះចំនង់ផ្លូវភេទជារឿយៗត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការវិវត្តនៃជំងឺបេះដូង។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា សមាមាត្រដ៏ធំនៃបុរសអាចផ្តល់ភាពប្រសើរឡើងនូវបញ្ហាលិង្គមិនឡើងរឹងជាមួយការផ្លាស់ប្តូរអ្វីដែលល្អចំពោះសុខភាពបេះដូង ដែលការមិនប្រើថ្នាំជួយបាន។
អ្នកស្រាវជ្រាវបានបន្ថែមបន្ថែមថា អ្វីដែលលើសពីនេះ, ការសំដៅទៅលើការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅជួយធានាអោយមានសុខភាពល្អ និងរស់នៅបានយូរ។
វេជ្ជបណ្ឌិត ហ្គារី វីធឺត (Gary Wittert) បានពន្យល់ថា ខណៈដែលមួយនៃកត្តាធំបំផុតដែលផ្តល់អោយលិង្គមិនឡើងរឹងគឺការកើនឡើងអាយុនោះ, កត្តាជាច្រើនហាក់ដូចជាដើរតួសំខាន់ក្នុងការវិវត្តទៅជាបញ្ហានោះផងដែរ។ ក្រៅពីនោះ, ដោយសារតែចំនួននៃបុរសនៅតែរក្សាមុខងារនៃលិង្គឡើងរឹងទោះជាមានអាយុច្រើនក៏ដោយ, ប៉ុន្តែវាមិនហាក់ដូចជាអាយុកាន់តែចាស់គឺជាមូលហេតុនៃការបាត់មុខងារនៃសិចនោះទេ។
ជំនួសនេះ, លិង្គមិនឡើងរឹងហាក់ដូចជាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងរបៀបរស់នៅដែលមិនប្រកបដោយសុខភាព។
Wittert បាននិយាយថា វាតែងតែមានតម្លៃក្នុងការបន្ថយការធាត់, ផ្តល់អាហារបំប៉ន និងធ្វើលំហាត់ប្រាណបន្ថែមជាដំបូងដោយសារតែសុខភាព និងភាពរឹងមាំផ្តល់ភាពប្រសើរឡើង ហើយហានិភ័យនៃជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមនឹងត្រូវបានថយចុះ។
តើអ្វីជាការផ្សារភ្ជាប់គ្នារវាងលិង្គមិនឡើងរឹង និងសុខភាពបេះដូង? Wittert បានពន្យល់ថា លិង្គឡើងរឹងគឺជាព្រឹត្តិការដែលអាស្រ័យទៅលើការរីករបស់សរសៃឈាមដែលយកឈាមទៅកាន់លិង្គ។ សរសៃឈាមទាំងនេះគឺស្រដៀងគ្នាទៅនឹងសរសៃឈាមដែលស្រោចស្រពឈាមទៅកាន់សាច់ដុំបេះដូង។
Wittert បាននិយាយថា ទោះបីជាបញ្ហាដទៃទៀតដូចជា ការខូចខាតសរសៃវិញាណ និងភាពមិនធម្មតានៃអរម៉ូនអាចនាំអោយលិង្គមិនឡើងរឹង, ប៉ុន្តែការខ្សោយសរសៃឈាមដើម្បីអោយរីក គឺជាមូលហេតុទូទៅមួយ។ នេះគឺជាភាពមិនធម្មតាក្នុងមធ្យោបាយដែលអោយជំងឺបេះដូងកាន់តែធ្ងន់។
នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវ, អ្នកស្រាវជ្រាវបានពិនិត្យលើបុរសជាង៨០០នាក់ ដែលមានអាយុពី៣៥ឆ្នាំដល់៨០ឆ្នាំនៅពេលចាប់ផ្តើមនៅការស្រាវជ្រាវ ជាមួយនឹងការតាមដានរយៈពេល៥ឆ្នាំ។ ចំនង់ផ្លូវភេទត្រូវបានគេវាយតម្លៃដោយប្រើសំណួរស្តង់ដារដែលផ្តល់អោយមានការចាប់អារម្មណ៍ដែលពាក់ព័ន្ធទៅនឹងសកម្មភាពផ្លូវភេទ។
លិង្គឡើងរឹងក៏ត្រូវបានគេវាយតម្លៃដោយប្រើប្រព័ន្ធពិន្ទុស្តង់ដារផងដែរ។ អ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានយកត្តាមួយចំនួនទៀតដូចជា កម្ពស់, ទម្ងន់, សម្ពាធឈាម, បរិមាណនៃខ្លាញ់ខ្លួន, អាយុ, ចំនេះដឹង, ស្ថានភាពគ្រួសារ, ការងារ និងទម្លាប់នៃការជក់បារី។ ការធ្លាក់ទឹកចិត្ត, ភាពដែលអាចកើតមានការគេងមិនដកដង្ហើម, ការប្រើថ្នាំ, ការញ៉ាំចំណីអាហារ និងការផឹកស្រា និងការធ្វើលំហាត់ប្រាណក៏ត្រូវបានគេវាយតម្លៃដូចទៅនឹងការមើលកម្រិតជាតិស្ករ, ទ្រីគ្លីសេរីត និងកូឡេស្តេរ៉ុលនៅក្នុងឈាម។
Wittert បាននិយាយថា អ្នកដែលមានទម្លាប់រស់នៅល្អបានមានភាពប្រសើរឡើងនៃមុខងារផ្លូវភេទអំឡុងពេលនៃការស្រាវជ្រាវ។ ហើយនេះគឺជាការពិត, អ្នកដែលទម្លាប់រស់នៅកាន់តែអាក្រក់ទៅៗអំឡុងពេល៥ឆ្នាំនោះហាក់ដូចជាមានលិង្គមិនឡើងរឹង។
អ្នកឯកទេសមួយរូបបាននិយាយថា ការស្រាវជ្រាវផ្តល់នូវមេរៀនដ៏មានតម្លៃសម្រាប់បារម្ភដែលបារម្ភអំពីសុខភាពផ្លូវភេទរបស់ពួកគេ។
វេជ្ជបណ្ឌិត ដេវីដ សាម៉ាឌី (David Samadi) ដែលមកពីមន្ទីរពេទ្យ Lenox Hill បាននិយាយថា នៅពេលដែលយើងកាន់តែចាស់, មានរឿងពីធម្មជាតិជាច្រើនដែលយើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន។ សារពីការស្រាវជ្រាវនេះគឺថា សូមកុំប្រើថ្នាំ, ប៉ុន្តែសូមធ្វើលំហាត់ប្រាណវិញ។ កម្ចាត់ចេញខ្លាញ់, ព្យាបាលបញ្ហាធ្លាក់ទឹកចិត្ត។
Samadi បានប្រមានថា វេជ្ជបញ្ជាគឺមិនល្អដូចទៅនឹងការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅនោះទេ។ រយៈពេលយូរ, ថ្នាំគឺមិនឆ្លើយតបនោះទេប្រសិនបើអ្នកមិនយកចិត្តទៅលើសម្ពាធឈាមខ្ពស់ ឬកម្រិតកូឡេស្តេរ៉ុលខ្ពស់ ឬជំងឺទឹកនោមផ្អែមនោះ។ ថ្នាំនឹងមានប្រសិទ្ធភាពតែលើអ្នកដែលមិនអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរបានតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែថ្នាំមិនគួរជាជម្រើសដំបូងសម្រាប់ការព្យាបាលនោះទេ។
ផ្ទុយមកវិញ, Wittert មិនប្រឆាំងទៅនឹងការប្រើថ្នាំដើម្បីព្យាបាលលិង្គមិនឡើងរឹងនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ, គាត់បាននិយាយថា គាត់បានព្យាយាមជម្រុញអោយបុរសធ្វើការផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅរបស់ពួកគេក្នុងពេលតែមួយ។ គាត់បានណែនាំអៅយប្រើថ្នាំដើម្បីដោះស្រាយពីបញ្ហាដំបូង ហើយបន្ទាប់មកចាប់ផ្តើមផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ និងកត្តាហានិភ័យ។ ការរស់នៅប្រកបដោយសុខភាពអាចធ្វើអោយថ្នាំអោយលិង្គឡើងរឹងមានប្រសិទ្ធភាពបន្ថែម ឬធ្វើអោយការប្រើប្រាស់វាមិនចាំបាច់នោះទេ ហើយរបៀបរស់នៅប្រសើរក៏ទំនោរអោយបង្កើនចំណង់ផ្លូវភេទផងដែរ។
អ្នកឯកទេសទាំងពីរបានយល់ស្របថា មានមូលហេតុមិនផ្ទាល់ជាច្រើនទៀតដែលធ្វើអោយលិង្គមិនឡើងរឹង និងបាត់បង់ចំនង់ផ្លូវភេទនោះ៕