ជំងឺបូសថ្លើមដែលបង្កឡើងដោយពពួកមេរោគបាក់តេរី វាជាករណីមួយកម្រខ្លាំងណាស់។ ជំងឺនេះត្រូវបានអ៊ីប៉ូក្រាតពិពណ៌នាតាំងពីឆ្នាំ ៤០០មុនគ.ស មកម្លេះ ហើយត្រូវបានគេយកមកផ្សព្វផ្សាយជាលើកដំបូងក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៦។ នៅឆ្នាំ ១៩៣៨ លោក Ochnser បានបង្កើតជាវិធីវះកាត់បង្ហូរខ្ទុះចេញសម្រាប់ជាវិធីព្យាបាល ទោះបីជាការព្យាបាលមួយនេះមានលក្ខណៈប៉ះពាល់ខ្លាំងដល់អ្នកជំងឺក៏ដោយ ក៏អត្រាស្លាប់អាចមានចំនួនពី ៦០ ទៅ៨០ភាគរយដែរ។
ការសិក្សាតាមរយៈមន្ទីរពិសោធន៍៖
- ការរាប់គ្រាប់ឈាម (CBC) ឃើញមាន
. បញ្ហាស្លេកស្លាំងនៃជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ
. ចំនួន Neutrophil កើនឡើងខ្លាំង - មើលមុខងាររបស់ថ្លើម
. ជាតិប្រូតេអ៊ីន Albumine ថយចុះ (Hypoalbuminemia) និងកើនឡើងនៃចំនួន Alkaline Phosphatase
. ចំនួន Transaminase និង Bilirubin កើនឡើង - បណ្តុះគ្រាប់ឈាមអាចរកឃើញជំងឺនេះរហូតដល់ ៥០ភាគរយ
- បណ្តុះទឹកខ្ទុះ
- ការវិភាគទៅលើអង់ស៊ីម Immunoassay ដើម្បីរកមើលមេរោគផ្សិត E. Histolytica
ការសិក្សាតាមរូបភាពវេជ្ជសាស្ត្រ
ការវិភាគតាម Computed Tomography (CT) Scan ជាមួយនឹងការចាក់ថ្នាំ និងការថតដោយអេកូ ក៏អាចជាជម្រើសដ៏ល្អក្នុងការវិភាគ និងរកមើលស្ថានភាពជំងឺផងដែរ។ គេប្រើ CT Scan និងអេកូសម្រាប់ការបូមបង្ហូរខ្ទុះពីក្នុងថ្លើម។
ជាមួយនឹងបច្ចេកវិទ្យាដ៏ទំនើបៗនៃការថត CT Scan ធ្វើអោយរូបភាពដែលបានមកមើលឃើញបានច្បាស់ និងអាចរកឃើញនូវទំហំបូសនៅលើថ្លើមបាន ទោះបីជាបូសនោះតូចជាង ១សង់ទីម៉ែត្រក៏ដោយ។
ការថតអេកូ (អាចរកឃើញរហូតដល់ ៨០ ទៅ៩០ភាគរយ)
ការវាយតម្លៃតាមរយៈការថតអេកូអាចរកឃើញដុំសាច់ដែលជាបូសថ្លើមបានជាមួយនឹងរូបរាងគែមរបស់វាមិនស្មើសាច់ និងមានប្រហោងខាងក្នុង។
ការថតអេកូក៏អាចវាយតម្លៃទៅលើផ្លូវទឹកប្រមាត់ និងប្រើសម្រាប់បូមទឹកខ្ទុះក្នុងប្រហោងបូសនោះបានទៀតផង។
អត្ថប្រយោជន៍ដ៏សំខាន់នៃការធ្វើបែបនេះគឺសម្រាប់ធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យលើអ្នកជំងឺដែលត្រូវការថតរូបភាពវេជ្ជសាស្ត្រច្រើនដង ឬត្រូវការផ្លាស់ប្តូររបៀបតាមដានជំងឺ៕
