គ្រូពេទ្យនឹងចាប់ផ្តើមសួរអំពីប្រវត្តិជំងឺ និងសំណួរអំពីការឈឺទ្រូង ក៏ដូចជារោគសញ្ញាផ្សេងៗទៀត។ ដើម្បីវាយតម្លៃចំណុចសំខាន់របស់អ្នក គ្រូពេទ្យក៏នឹងត្រូវធ្វើការពិនិត្យលើរាងកាយ និងស្តាប់សំលេងបេះដូង។
ខណៈពេលកំពុងស្តាប់សំលេងបេះដូងរបស់អ្នក គ្រូពេទ្យនឹងដាក់ស្តេតូស្កុបនៅលើទ្រូងដើម្បីស្តាប់សំលេងនៃការរលាកស្រោមបេះដូង នៅពេលដែលស្រោមបេះដូងទាំងពីកកិតប៉ះគ្នា។
គ្រូពេទ្យប្រហែលជាតម្រូវអោយអ្នកធ្វើតេស្តដើម្បីជួយកំណត់ថាអ្នកមានជំងឺគាំងបេះដូងឬក៏អត់ខណៈពេលដែលមានទឹកដកច្រើនក្នុងថងស្រោមបេះដូង ឬមានសញ្ញានៃការរលាក។ គ្រូពេទ្យប្រហែលជាត្រូវធ្វើតេស្តឈាមដើម្បីកំណត់បន្ថែមប្រសិនបើមានបាក់តេរី ឬជំងឺឆ្លងផ្សេងៗទៀត ។ អ្នកក៏ប្រហែលជាត្រូវធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទៅតាមដំណើរការដូចជា៖
– Electrocardiogram (ECG)៖ ការធ្វើតេស្តនេះ បន្ទះស្អិតដែលមានខ្សែភ្លើង (Electrodes) នឹងត្រូវដាក់ជាប់នឹងស្បែករបស់អ្នកដើម្បីវាស់ចរន្តអេឡិចត្រុងក្នុងបេះដូង ។ ចរន្តអេឡិចត្រុងនេះត្រូវបានកត់ចំណាំជារលកនៅលើកញ្ចក់អេក្រុងកុំព្យូទ័រ ឬបោះជាក្រដាស ។ ការធ្វើECG អាចបញ្ជាក់អំពីការរលាកស្រោមបេះដូង ខណៈដែលមានបញ្ហាផ្សេងៗទៅជាការគាំងបេះដូង ។
– ថតកាំរស្មីអ៊ិចលើទ្រូង៖ ការថតកាំរស្មីអ៊ិចលើទ្រូង គ្រូពេទ្យអាចនឹងសិក្សាអំពីទំហំ និងរូបរាងបេះដូងរបស់អ្នក ។ រូបរាងបេះដូងរបស់អ្នកប្រហែលជាបង្ហាញអំពីការរីកធំនៃបេះដូងប្រសិនបើមានដកទឹកច្រើនក្នុងស្រោមបេះដូង ។
– អេកូបេះដូង៖ តេស្តនេះគឺត្រូវប្រើប្រេកងរលកសំលេងខ្ពស់ដើម្បីបង្កើតបានជារូបភាពបេះដូង និងរចនាសម្ព័ន្ធរបស់វារួមទាំងទឹកដកនៅក្នុងស្រោមបេះដូងទៀតផង ។ គ្រូពេទ្យអាចមើល និងវិភាគលើរូបភាពនេះនៅលើកញ្ចក់កុំព្យូទ័រ ។
– Computerized Tomography (CT)៖ វិធីនៃការថតកាំរស្មីអ៊ិចប្រភេទនេះអាចបង្កើតអោយមានរូបភាពកាន់តែច្បាស់ទៅលើបេះដូង និងស្រោមបេះដូងជាងការថតកាំរស្មីអ៊ិចទៅទៀត ។ ការថត CT Scan ប្រហែលជាអាចទាត់ចោលនូវមូលហេតុនៃការឈឺទ្រូងស្រួចស្រាវផ្សេងៗបាន ដូចជាការកក់កំណកឈាមក្នុងសរសៃឈាមអាក់ទែរបស់សួត (Pulmonary Embolus) ឬការរហែកសរសៃឈាមអាអរតា (Aorta) (Aortic Dissection) ។ ការថត CT Scan ក៏អាចប្រើសំរាប់មើលភាពក្រាស់នៃស្រោមបេះដូងដែលបណ្តាលមកពីការណែនរបស់ស្រោមបេះដូង ។
– Magnetic Resonance Imaging (MRI)៖ វិធីបែបនេះគឺជាការប្រើកំលាំងដែនម៉ាញេទិច និងរលកវិទ្យុសកម្មដើម្បីបង្កើតបានជារូបភាពបេះដូងរបស់អ្នក ដែលយើងអាចមើលដឹងពីកំរាស់ឬការប្រែប្រួលផ្សេងៗនៅក្នុងស្រោមបេះដូង៕