នៅមន្ទីរពេទ្យ អ្នកច្រើនតែត្រូវគ្រូពេទ្យសួរព័ត៌មានលម្អិតពីការប្រែប្រួលនៃពណ៌ទឹកនោម លាមក ឬកំហាក។ ការប្រែពណ៌នៃលាមកអាចបង្ហាញពីជំងឺ ប៉ុន្តែពណ៌នៃទឹកនោមកម្រនឹងមានផលប្រយោជន៍បែបនេះណាស់ លើកលែងតែមានឈាមក្នុងទឹកនោម។ ចំពោះសំបោរវិញ ការមើលនពណ៌របស់វាអាចមានអត្ថប្រយោជន៍ចំពោះអ្នកជំងឺមួយចំនួន។ សំបោរពណ៌បៃតងគឺជាពណ៌មួយគត់ដែលគួរឱ្យព្រួយបារម្ភ។ ពណ៌បៃតងនេះបានមកពីកោសិកាឈាមស ហៅថា កោសិកាឈាមសខ្ចី (neutrophils)។ កោសិកាភាពស៊ាំទាំងនេះលេចឡើងនៅពេលមេរោគចាប់ផ្តើមឆ្លងនៅក្នុងរន្ធច្រមុះ ឬផ្លូវដង្ហើម។ នៅពេលដែលកោសិកាឈាមសព្យាយាមប្រឆាំងនឹងការឆ្លង វាបង្កើតអង់ស៊ីមមួយហៅថា myeloperoxidase។ អង់ស៊ីម myeloperoxidase មានពណ៌បៃតងព្រោះវាមានផ្ទុកជាតិដែកច្រើន។
ឥលូវអ្នកដឹងហើយថាពេលដែលអ្នកមានសំបោរពណ៌បៃតមិនមែនមានន័យថាអ្នកត្រូវការថ្នាំអង់ទីប៊ីយ៉ូទិចនោះទេ។ ប្រសិនបើវាគ្រាន់តែមាននៅក្នុងច្រមុះរបស់អ្នកនៅពេលចាប់ផ្តើមមានជំងឺ វាប្រហែលជាបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកក្អកហើយមានសំបោរពណ៌បៃតង មានន័យថាអ្នកមានជំងឺសួត អ្នកគួរប្រញាប់ទៅរកគ្រូពេទ្យ។
