វេជ្ជបណ្ឌិតនិងមន្ត្រីសុខាភិបាលប្រើពាក្យនេះនៅពេលដែលពួកគេមិនដឹងពីប្រភពនៃការឆ្លង។ ជាមួយកូវីដ-១៩ វាច្រើនតែសំដៅទៅលើអ្នកដែលឆ្លងវីរុសនេះ ដោយពួកគេមិនបានចេញក្រៅប្រទេស ឬមិនបានប៉ះពាល់នឹងអ្នក ដែលបានធ្វើដំណើរទៅបរទេស ឬអ្នកដែលមានជម្ងឺកូវីដ-១៩ ។
នៅខែកុម្ភៈឆ្នាំ ២០២០ CDC បានបញ្ជាក់ពីការឆ្លងមេរោគកូវីដ-១៩ នៅក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាចំពោះមនុស្សដែលមិនបានធ្វើដំណើរទៅតំបន់ដែលរងផលប៉ះពាល់ ឬបានប៉ះពាល់នឹងអ្នកដែលមានជំងឺនេះ។ នេះបានសម្គាល់ជាដំបូងនៃការរីករាលដាលសហគមន៍ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក វាទំនងជាមនុស្សនោះត្រូវបានប៉ះពាល់ទៅនឹងមនុស្សម្នាក់ដែលបានឆ្លង ប៉ុន្តែមិនបានដឹង។
តើអ្នកអាចជួយបញ្ឈប់ការរីករាលដាលនៃវីរុសនេះបានយ៉ាងដូចម្តេច?
ដោយសារវីរុសឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ វាជាការសំខាន់ក្នុងការកម្រិត ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀត តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ និងជៀសវាងការប្រជុំធំៗ។ រដ្ឋនិងទីក្រុងជាច្រើននៅអាមេរិក បានបន្ធូរបន្ថយការរឹតត្បិត ហើយបានអនុញ្ញាតឱ្យអាជីវកម្មបើកដំណើរការឡើងវិញ។ នេះមិនមែនមានន័យថាវីរុសត្រូវបានបាត់បង់នោះទេ។ចូរបន្តអនុវត្តវិធានសុវត្ថិភាពដូចជាពាក់ម៉ាសបិទមុខនៅតាមទីសាធារណៈ។
ខណៈពេលដែលក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបានអនុវត្តការងារពីផ្ទះ ប៉ុន្តែសម្រាប់កម្មករជាច្រើនាក់ គឺមិនអាចធ្វើដូច្នេះទេ។ មនុស្សខ្លះធ្វើការនៅក្នុង “អាជីវកម្មចាំបាច់” ដែលមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ អ្នកផ្សេងទៀតគួរតែនៅផ្ទះអោយបានច្រើនបំផុតតាមដែលអ្នកអាចធ្វើបាន និងពាក់ម៉ាសបិទមុខពេលអ្នកចេញទៅក្រៅ។
ពាក្យខាងក្រោមនេះបានក្លាយជារឿងធម្មតាហើយ៖
-គម្លាតសង្គមៈ ការរក្សាគម្លាតរវាងខ្លួនអ្នកនិងមនុស្សផ្សេងទៀតនៅពេលអ្នកត្រូវចេញទៅក្រៅ
-ចត្តាឡីស័កៈ រក្សាមនុស្សម្នាក់ឱ្យនៅផ្ទះ និងបំបែកខ្លួនពីមនុស្សផ្សេងទៀត ប្រសិនបើពួកគេអាចត្រូវបានប៉ះពាល់នឹងវីរុស
-ការឃ្លាតឆ្ងាយៈ ការទុកមនុស្សឈឺឱ្យនៅឆ្ងាយពីមនុស្សដែលមានសុខភាពល្អ រួមទាំងការប្រើបន្ទប់គេង និងបន្ទប់ទឹក ដាច់ដោយឡែក៕