ការបាត់បង់រសជាតិ និងក្លិនមួយចំនួនគឺជាធម្មជាតិជាពិសេសក្រោយពីអាយុ៦០ឆ្នាំ។ កត្តាដទៃទៀតក៏អាចនាំអោយបាត់បង់រសជាតិ និងក្លិនផងដែរដែលរួមមានៈ
- បញ្ហាច្រមុះ និងឆ្អឹងស៊ីនុស ដូចជា អាឡែស៊ី, រលាកឆ្អឹងស៊ីនុស
- ថ្នាំមួយចំនួនរួមមានថ្នាំ beta blockers និង angiotensin-converting enzyme inhibitors
- ដង្កូវស៊ីធ្មេញ ឬកង្វះអនាម័យមាត់ធ្មេញ
- ជក់បារី
- គ្រោះថ្នាក់ក្បាល ឬមុខ
- ជំងឺអាល់ហ្សៃមឺរ
- ជំងឺផាកឃីនសាន់
ការបាត់បង់រសជាតិ និងក្លិនអាចមានការប៉ះពាល់ទៅលើគុណភាពនៃជីវិតដែលជារឿយៗនាំអោយមានការថយចុះការចង់ញ៉ាំ និងថយចុះសារធាតុចិញ្ចឹម។ ជួនកាល ការបាត់បង់រសជាតិ និងក្លិនផ្តល់អោយមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តក៏មានដែរ។ ការបាត់បង់រសជាតិ និងក្លិនក៏អាចអោយអ្នកទទួលទានអំបិល ឬស្ករច្រើននៅក្នុងអាហាររបស់អ្នកដែលអាចជាបញ្ហាប្រសិនបើអ្នកមានជំងឺលើសឈាម ឬជំងឺទឹកនោមផ្អែមនោះ។
ប្រសិនបើអ្នកមានការបាត់បង់ក្លិន ឬរសជាតិ, សូមពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យរបស់អ្នក។ ទោះបីជាអ្នកមិនអាចប្រឆងនឹងការបាត់បង់រសជាតិ និងក្លិនដោយសារតែការកើនឡើងអាយុក៏ដោយ, ប៉ុន្តែមូលហេតុមួយចំនួននៃការប៉ះពាល់ក្លិន និងរសជាតិនេះអាចព្យាបាលបាន។ ឧទាហរណ៍, គ្រូពេទ្យរបស់អ្នកអាចមើលទៅលើថ្នាំរបស់អ្នកប្រសិនបើវាកំពុងតែបង្កជាបញ្ហានោះ។ បញ្ហាច្រមុះ និងឆ្អឹងស៊ីនុសជាច្រើនអាចត្រូវបានព្យាបាលបានជាមួយនឹងថ្នាំ ឬដំណើរការផ្សេងៗទៀត។ ដូចគ្នាដែរ, បញ្ហាមាត់ធ្មេញជារឿយៗក៏អាចព្យាបាលបានផងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកជក់បារី, ការឈប់ជក់បារីអាចជួយអោយញាណនោះប្រសើរឡើងវិញ។
ប្រសិនបើចាំបាច់, គ្រូពេទ្យអាចណែនាំអោយពិគ្រោះជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យឯកទេសខាងជំងឺអាឡែស៊ី, គ្រូពេទ្យឯកទេសខាងជំងឺច្រមុះ មាត់បំពង់ក និងគ្រូពេទ្យឯកទេសដទៃទៀត៕
