អរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនមិនត្រឹមត្រូវជាម៉ាស៊ីនសម្រាប់សកម្មភាពសិចរបស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែការថយចុះអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនអាចបណ្តាលអោយថយចុះភាពរីករាយនៃសិចផងដែរ។ កង្វះសកម្មភាពសិច និងការមិនឡើងរឹងនៃលិង្គគឺជាបញ្ហាដែលអាចបណ្តាលមកពីការថយចុះអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូន។ ប្រសិនបើអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនគឺជាមូលហេតុ, ការព្យាបាលវាអាចជួយបាន។
អ្នកស្រាវជ្រាវមិនបានស្រាយបំភ្លឺពីអាថ៌កំបាំងនៃរបៀបដែលអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនបង្កើនចំនង់ផ្លូវភេទនោះទេ។ វាជារឿងធម្មតានោះទេសម្រាប់សកម្មភាពផ្លូវភេទរបស់បុរសមានភាពថយចុះបន្តិចម្តងៗយឺតៗ។ ប៉ុន្តែចំណង់ផ្លូវភេទគឺមានភាពផ្សេងៗពីគ្នាពីបុរសម្នាក់ទៅបុរសម្នាក់។ ជួនកាលការផ្លាស់ប្តូរសកម្មភាពផ្លូវភេទត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយស្ត្រេស, ការគេង និងឪកាសនៃសិចក៏មានដែរ។ ជាធម្មតា, បុរសបានកំណត់នូវការខ្វះសកម្មភាពផ្លូវភេទទៅជាបញ្ហា។ ពេលខ្លះ, ដៃគូររបស់គាត់អាចគិតថាវាជាបញ្ហាដែលកើតមានឡើង។
រោគសញ្ញានៃការថយចុះអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនមិនតែងតែបង្ហាញឡើងដោយអ្នកមិនមានអារម្មណ៍ផ្លូវភេទនោះទេ។ បុរសមួយចំនួនរក្សាចំនង់ផ្លូវភេទរបស់គាត់ទោះបីជាមានការថយចុះអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនមួយរយៈក៏ដោយ។ ចំពោះបុរសខ្លះទៀត, ចំនង់ផ្លូវភេទអាចធ្លាក់ចុះទោះបីជាមានកម្រិតអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនធម្មតាក៏ដោយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ, ការថយចុះអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនគឺជាមូលហេតុមួយនៃការថយចុះចំណង់ផ្លូវភេទ។ ប្រសិនបើអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនបានធ្លាក់ចុះយូរ, បុរសទាំងអស់នឹងមានអារម្មណ៍មានការធ្លាក់ចុះសកម្មភាពផ្លូវភេទ។
នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវដ៏ធំមួយនៃបុរសនៅក្នុងរដ្ឋ Massachusetts, ប្រហែល១១%បាននិយាយថា ពួកគេមានការថយចុះសកម្មភាពផ្លូវភេទ។ បន្ទាប់មកអ្នកស្រាវជ្រាវបានធ្វើតេស្តទៅលើកម្រិតអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនរបស់បុរសទាំងនោះ។ ប្រហែល២៨%នៃបុរសដែលមានកម្រិតអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនទាបមានការថយចុះចំណង់ផ្លូវភេទ។ បុរសទាំងនេះគឺនៅក្មេង ដែលមានអាយុជាមធ្យមគឺ៤៧ឆ្នាំ, ចំណែកឯបុរសវ័យចំណាស់អាចមានរោគសញ្ញាផ្លូវភេទកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។
ការថយចុះអរម៉ូនតេស្តូស្តេរ៉ូនគឺជាមូលហេតុតែមួយគត់នៃការថយចុះចំណង់ផ្លូវភេទ។ ស្ត្រេស, ការប្រែប្រួលការគេង, ការធ្លាក់ទឹកចិត្ត និងជំងឺរ៉ាំរ៉ៃមួយចំនួនក៏អាចប៉ះពាល់ដល់សកម្មភាពផ្លូវភេទរបស់បុរសផងដែរ៕