អនាគតជោគជ័យ ឬបរាជ័យ គឺផ្ដើមចេញពីទម្លាប់នៅថ្ងៃនេះ។ ពេលវេលាប្រៀបដូចជាការហ្វឹកហ្វឺនមនុស្សឲ្យចេះជ្រើសអ្វីដែលល្អ និងអ្វីនាំឲ្យជីវិតមិនទៅមុខ។ អាយុកើនទៅតាមពេលវេលាជានិច្ច បើជ្រើសរើសទម្លាប់ខុស នោះក៏ចាត់ទុកថាមួយឆ្នាំពីរឆ្នាំហាក់ដូចកន្លងទៅឥតអំពើ។ ប៉ុន្តែបើក្នុងវ័យ២២ឆ្នាំ អ្នកកំពុងមានទម្លាប់ទាំងនេះ ចាត់ទុកថាអ្នកប្រើពេលវេលាបានល្អបំផុតហើយ។
១. មិនសូវរវីរវល់ជាមួយបណ្ដាញសង្គមតែតែងផ្ដោតលើការស្រាវជ្រាវ
យុវវ័យមួយចំនួនធំសុទ្ធតែមានស្មាតហ្វូនគ្រប់ដៃ ប៉ុន្តែការប្រើប្រាស់មិនមែនសុទ្ធតែអាចទាញប្រយោជន៍បានពីឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកមួយនេះបានឡើយ។ ចំណែកយុវវ័យប្រភេទនេះវិញ ហាក់មិនសូវរវីរវល់ជាមួយបណ្ដាញសង្គមឡើយមិនថា Facebook Line IG នោះទេ។ គេគិតថាបណ្ដាញទាំងនោះមិនជាប្រយោជន៍អ្វីឡើយ បើគេមិនមែនជាអ្នករកលុយក្នុង Digital Media។ អ្វីដែលគេប្រើជាសំខាន់គឺការស្រាវជ្រាវ និងទាញយកកម្មវិធីល្អៗ ជំរុញឲ្យការសិក្សារបស់គេកាន់តែប្រសើរឡើង។
២. មិនដែលប្រើពាក្យចាំស្អែក
អ្វីដែលគេគិតថាមានប្រយោជន៍ អ្វីដែលជារឿងចាំបាច់គួរតែធ្វើ មិនថាកិច្ចការតូចធំប៉ុណ្ណា បើជៀសធ្វើមិនរួចគេតែងបញ្ចប់វាក្នុងថ្ងៃនេះ មិនដែលរង់ចាំស្អែក ព្រោះស្អែកមានរឿងស្អែកថ្មីមួយទៀតត្រូវធ្វើជាបន្តបន្ទាប់។ ពាក្យចាំ តែងលឺចេញពីមាត់មនុស្សខ្ជិល តែការប្រើពាក្យចាំនេះធ្វើឲ្យពេលវេលា កន្លងផុតទៅទទេៗ ហើយភ្ញាក់ខ្លួនមកធ្វើវិញ ស្របពេលដែលអ្នកដទៃដើរទៅមុនមួយជំហានបាត់ទៅហើយ។ ទម្លាប់ទទួលខុសត្រូវលើខ្លួនឯង ផ្ដល់តម្លៃឲ្យពេលវេលា ក៏ជាផ្នែកមួយនៃភាពជាអ្នកដឹកនាំ ហើយដឹកដៃទៅរកអនាគតល្អបាន។
៣. មិនសូវខ្វល់រឿងអ្នកណាតែងផ្ដោតលើខ្លួនឯងជាធំ
ខ្វាយខ្វល់ពីអ្នកនេះអ៊ីចេះអ្នកនោះអ៊ីចុះ មិនមែនជាទម្លាប់របស់គេឡើយ គេគិតថាគ្មានហេតុផលណាមួយអាចធ្វើឲ្យជីវិតគេប្រសើរឡើង ព្រោះការខ្វល់ពីអ្នកដទៃនោះទេ។ មើលទៅអាចថាគេមនុស្សឆ្មើងឆ្មៃ ប៉ុន្តែមិនដូច្នោះឡើយ គេគ្រាន់តែមិនចង់ដឹងឮច្រើនពីអ្នកណា ព្រោះមនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានគោលដៅ មានកាតព្វកិច្ចរៀងខ្លួន។ ដូច្នេះហើយ ទើបគេតែងផ្ដោតលើអ្វីដែលគេកំពុងធ្វើ ជឿជាក់លើទង្វើខ្លួនឯង ហើយក៏មិនឲ្យប៉ះពាល់អ្នកណាឡើយ។
៤. ចង់រៀននេះរៀននោះមិនចេះចប់
យុវវ័យប្រភេទនេះ មិនដែលគិតថាខ្លួនឯងខ្លាំងពូកែនោះឡើយ តែងរកអ្វីដែលថ្មី ហើយអាចធ្វើឲ្យខ្លួនគេកាន់តែប្រសើរឡើង។ គេដឹងពីចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួនឯង ហើយព្យាយាមបំពេញចន្លោះខ្វះខាតនោះ។ បែបនេះហើយ ទើបគេមិនសូវមានពេលសេសសល់ច្រើន ផ្ដោតលើអ្វីដែលយុវវ័យសម័យថ្មីគេនិយមធ្វើនោះទេ។
៥. មិត្តភក្ដិមិនមានច្រើនតែសុទ្ធតែខ្លឹមៗ
មិត្តភក្ដិក៏ជាចំណែកមួយក្នុងជីវិតបន្ទាប់ពីគ្រួសារ អាចជាប្រភពព័ត៌មាន អាចជាកម្លាំងចិត្ត ហើយក៏អាចជាអ្នកប្រឹក្សាដ៏ល្អ។ ការសេពគប់មិត្តភក្ដិ សម្រាប់យុវវ័យប្រភេទនេះ គឺហ្មត់ចត់បន្តិច មិនមែនច្រើនតែចំនួនតែគ្មានគុណភាពឡើយ។ ភាគច្រើនអ្នកដែលចូលចិត្តដើរលេងច្រើន អ្នកផឹកស៊ី ច្រើនតែដើរជាមួយគេមិនចុះឡើយ។ អ្នកដែលអាចនៅក្បែរគេ គឺជាអ្នកដែលមានចំណង់ចំណូលចិត្ត និងនិស្ស័យដូចគេតែប៉ុណ្ណោះ។
៦. មិនចាំបាច់មានជំរុញតែងធ្វើអ្វីដែលគេគិតថាល្អសម្រាប់គេ
មិនចចាំបាច់ឪពុកម្ដាយហត់ចិត្ត ដឹកមុខរហូតនោះឡើយ ជាមនុស្សម្នាក់ដែលយល់ច្បាស់ពីរឿងអនាគត។ ដូច្នេះហើយទើបគេតែងដើរដោយខ្លួនឯង ជ្រើសរើសអ្វីដែលជាអំណោយផលពីធម្មជាតិផ្ដល់ឲ្យគេ ហើយគេក៏ដឹងច្បាស់ពីតម្រូវការសង្គម និងធនធានមនុស្ស។ ជានិច្ចកាលគេតែងសម្រេចភាពជោគជ័យឲ្យខ្លួនឯងជារឿយៗ ហើយក៏ធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយរីកមុខរីកមាត់ជានិច្ច៕
ប្រភព៖ sabay.com.kh